Ένα από τα τελευταία βιβλία του καλοκαιριού "Ό Άγιος της μοναξιάς" της Ιωάννας Καρυστιάνη ξεχωρίζει για το ευτράπελο και μελαγχολικό ταυτόχρονα θέμα του. Σε ένα νησί των Κυκλάδων μια παρέα γυναικών διορισμένες σε σχολείο της μέσης εκπαίδευσης ζούνε την πληκτική καθημερινότητα , προσπαθούν να πολεμήσουν τη μοναχικότητα και να εγκλιματιστούν στα ασφυκτικά πλαίσια του επαρχιωτισμού.Κεντρικό πρόσωπο η Στέλλα , καθηγήτρια φυσικής, χωρισμένη , συνδέεται ερωτικά με τον γείτονα της τον Σίμο, ο οποίος ζει με την μάνα του που κάνει συλλογή από παπούτσια και κατασκοπεύει την κάθε κίνηση του μοναχογιού της. Ο θάνατος της γιαγιάς Γιαννούλας που ζει στη Μ.Βρετανία και η επιθυμία της να ταφεί στο νησί αλλά την Άνοιξη , τους φέρνει αντιμέτωπους με την τελευταία της επιθυμία, να την κρατήσουν στην κατάψυξη μέχρι το Μάιο και να την θάψουν μόλις ανθίσει η φύση.Τη μέρα τις κηδείας καταφτάνουν στο νησί 11 λιμουζίνες με επιφανείς καλεσμένους αλλά το σκηνικό θα καταστρέψει ο Σίμος που ήταν ψυχασθενής και είχε σταματήσει τη θεραπεία του. Το πρώτο μέρος του μυθιστορήματος ήταν απίστευτα χιουμοριστικό, η συγγραφέας μας εκπλήσσει με την έκφυλη σεξουαλικότητά της ,τη συνειρμική γραφή ,τους ήρωες που αναλύονται ρεαλιστικά σε βάθος , με εκπληκτική μαεστρία.Ανατροπές , ένας παντογνώστης αφηγητής , διάλογοι σπαρταριστοί και ζωντανοί.Στο δεύτερο μέρος μέσω της αναδρομικής αφήγησης αναλύεται κυρίως η ψυχοσύνθεση του Σίμου ο εσωτερικός του εγκλεισμός που ήταν για τον ίδιο το μοναδικό ασφαλές καταφύγιο μέχρι τη στιγμή της κρίσης. "Μερικές φορές οι τραγωδίες συμβαίνουν για να μας ξαναενώνουν, να μην ξεχωρίζουμε τις ζωές μας τη στιγμή που πρέπει, συγγενικά χέρια στο ίδιο ζευγάρι χειροπέδες, διά βίου."