Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο του Paul Auster το αφήνω από τα χέρια μου νιώθοντας θλίψη,ενώ συνειδητοποιώ αυτό που ο ίδιος έγραψε στο εν λόγω βιβλίο ΣΑΝΣΕΤ ΠΑΡΚ ότι τα βιβλία δεν είναι πολυτέλεια ,μα ανάγκη κι η ανάγνωση είναι μια εξάρτηση απ' την οποία δεν επιθυμώ να γιατρευτώ. Σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στο Σάνσετ Παρκ, μια άγρια γειτονιά του Μπρούκλιν, τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι κάνουν κατάληψη, γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τα έξοδα του ενοικίου . Ένας παντογνώστης αφηγητής αναλαμβάνει στο κάθε κεφάλαιο να μιλήσει για τον κάθε ήρωα. Ο Μάιλς καταρρακωμένος από τις ενοχές του για τον θάνατο του αδελφού του , διακόπτει κάθε επικοινωνία με την οικογένειά του , παλεύει με τους δαίμονες του και επιστρέφει πιο δυνατός και πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος.Συνδέεται ερωτικά με μια κουβανοαμερικάνα μαθήτρια και την παρακινεί να κυνηγήσει το όνειρο της και να περάσει στο πανεπιστήμιο .Ο Μπινγκ Νέιθαν , ο επικεφαλής της ομάδας , εργάζεται επιδιορθώνοντας σπασμένα αντικείμενα , δέχεται να ποζάρει γυμνός στη συγκάτοικο του και έλκεται από τα θέλγητρα του φαλλικού έρωτα μέχρι να ανακαλύψει την ταυτότητα του. Η Έλεν μια μελαγχολική καλλιτέχνιδα που καταλαμβάνεται από ερωτικά οράματα , είχε αναγκαστεί να διακόψει την εγκυμοσύνη της ενώ ήταν φοιτήτρια, γιατί το αγόρι με το οποίο συνδέθηκε ήταν μόλις 16 ετών. Η Άλις προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διατριβή της και νιώθει εγκλωβισμένη σε μία σχέση που δεν την εκφράζει. Ο Χέδερ, ο πατέρας του Μάιλς ,διευθύνει στην περίοδο της κρίσης έναν εκδοτικό οίκο , προδίδει για μια φορά την εμπιστοσύνη της γυναίκας του και μετά από μια σύντομη αντιπαράθεση με τον θάνατο επανεκτιμά τη σπουδαιότητα ορισμένων πραγμάτων . Πέρα από την εξαιρετική γραφή του,την αφηγηματική του δεινότητα ,την εμμονή του να ενσωματώνει προσωπικά βιώματα που έχει αναφέρει και σε άλλα έργα ,την σεξουαλική απελευθέρωση που χαρακτηρίζει κάθε ήρωα ο αναγνώστης παρακολουθεί τα απρόοπτα ,τις ανατροπές και ποτέ δε μπορεί να είναι σίγουρος για αυτό που θα ακολουθήσει.Η ανασφάλεια που νιώθει ένας συγγραφέας μέχρι τη στιγμή που θα ξαναγράψει κάτι νέο και επιτυχημένο , η τόλμη του να εκφράζεται ελεύθερα ενώ γνωρίζει ότι οι λέξεις μπορεί να γίνουν απειλητικές για την εξουσία ή για κράτη που κυβερνώνται από τυράννους , η ικανότητα του να πείθει παρά την έλλειψη αληθοφάνειας είναι στοιχεία που θα διακρίνει ο αναγνώστης στο μυθιστόρημα του Auster. Κλείνοντας βλέπω ότι το κάθε του βιβλίο αποτελεί κι έναν απολογισμό ζωής , κατά τον οποίο ο ίδιος συμβιβάζεται με την ηλικία του , απολαμβάνει τις χαρές της και ανακαλεί μνήμες που δείχνουν έναν άνθρωπο που έχει ρουφήξει τη ζωή και την έχει ζήσει σε όλη της την ένταση. "Δε γινόμαστε πιο δυνατοί καθώς περνούν τα χρόνια. Η συσσώρευση πόνων και πίκρας αδυνατίζει την ικανότητα μας να αντέχουμε περισσότερους πόνους και πικρές".