Ολοκληρώνοντας και τον τρίτο τόμο της τριλογίας της Olivia Manning με τον τίτλο "Ήρωες και φίλοι " μπορώ να πω ότι ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διαβάσει ένα ιστορικό ντοκουμέντο που χρονικά φτάνει λίγο πριν τη γερμανική εισβολή στην Αθήνα. Το ζευγάρι Άγγλων ,ο Γκάι και η Χάριετ παρακολουθούν αμήχανοι τις εξελίξεις , βιώνουν την οικονομική και ταξική κρίση , χάνουν τις δουλειές τους και προσπαθούν να δουν ποιοι από τους φίλους τους θα μείνουν μαζί τους ως το τέλος και ποιοι θα τους προδώσουν. Αυτό που εκπροσωπεί ο Γκάι στη Βαλκανική Τριλογία είναι η ιδέα της κοινωνίας ως της πιθανής δύναμης για το καλό και ως τέτοια έρχεται αντιμέτωπη με τον συναισθηματικό ατομικισμό που εκπροσωπεί η Χάριετ. Η ηρωίδα στον τρίτο τόμο θα γνωρίσει τον Τσαρλς, στο πρόσωπο του οποίου αισθάνεται ότι βρίσκει το αντικαθρέφτισμά της, που απέχει από την προσωπικότητα του άντρα της. Στον απόηχο του επερχόμενου πολέμου που άλλαξε τις δυτικές κοινωνίες οι άνθρωποι του τότε και του σήμερα αποτελούν μέρος της αιώνιας ροής.Το προσωπικό και το πολιτικό, η ειρήνη και ο πόλεμος, το ατομικό και το συλλογικό, η ανάγκη και η υποχρέωση, ο εαυτός και η κοινωνία του, όλα βρίσκονται εν κινήσει, όπως γινόταν πάντα. Αν θέλω να φανώ ειλικρινής μετά από την ολοκλήρωση της Τριλογίας θα έλεγα ότι δεν εισέπραξα από αυτήν την απόλυτη αναγνωστική απόλαυση, αλλά είχα την αίσθηση ότι ήθελα κάτι παραπάνω. Η συγγραφέας στέκεται κυρίως στους χαρακτήρες και στο περιβάλλον στο οποίο κινούνται αλλά ο αναγνώστης πάντα περιμένει τις ανατροπές, το απρόβλεπτο και προσπαθεί να μπει στη σκέψη και στο εργαστήρι του δημιουργού, κάτι που άλλοτε το πετυχαίνει και άλλοτε όχι. Θεωρώντας ,ωστόσο, ότι πάντοτε υπάρχει και ο δείκτης υποκειμενικότητας θα άφηνα τον καθέναν από εσάς να ανακαλύψει μόνος του τις αρετές του βιβλίου.