" Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι" τυπώθηκε για πρώτη φορά στη Βραΐλα της Ρουμανίας το 1870 αλλά ο συγγραφέας της μας είναι άγνωστος.Στον υπότιτλο του βιβλίου αναγράφεται "Χειρόγραφον Έλληνος Υπαξιωματικού". Το βιβλίο αυτό ξεχασμένο εδώ και πολλά χρόνια στη βιβλιοθήκη μου - αγορασμένο 832 δραχμές- σύντομα θα ανέβει στο θέατρο και για αυτό και θέλησα να το διαβάσω. Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό αφήγημα που εκτυλίσσεται μετά το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου όταν ο αφηγητής , Ερρίκος Σκράδης εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη για να καταταγεί εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό. Το έργο έχει αφετηρία την άφιξη του νεαρού στον Πειραιά και τέρμα την αναχώρηση του από την Ελλάδα μετά την απόσπαση του στο Υπουργείο των Στρατιωτικών. Ο ήρωας παρακινημένος από το όραμα της Μ.Ιδέας όταν ήρθε σε επαφή με την πραγματικότητα ένιωσε την εικόνα της Ελλάδας να κλονίζεται. Μετά την κατάταξη του στο σώμα του πεζικού κανείς δεν του εξήγησε τις υποχρεώσεις του και τον τιμώρησαν με περιορισμό 72 ωρών. Τα γυμνάσια των νεοσύλλεκτων , ο διορισμός του στη φρουρά των ανακτόρων , η καταδίωξη των ληστών περιγράφονται με χιούμορ , ρεαλισμό και παραστατικότητα και πλαισιώνονται από αυθόρμητους διαλόγους. Άλλωστε η πρωτοπρόσωπη αφήγηση ακολουθεί την ροή της ομιλίας και η γλώσσα στηρίζεται σε διαφορετικά επίπεδα: ο διάλογος αναπαράγει τη λαλιά λαϊκών ανθρώπων ενώ στα αφηγηματικά μέρη επικρατεί η αυστηρή καθαρεύουσα ή άλλοτε γίνεται πιο ρευστή και εύπλαστη. Μετά την προαγωγή του και χάρη στη γλωσσομάθεια του ο αφηγητής αναλαμβάνει να μεταφράσει τον προϋπολογισμό των εξόδων του στρατού και εκεί γίνεται μάρτυρας της θεσιθηρίας , της γραφειοκρατίας ,της διαφθοράς, και της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος. " Εις την Ελλάδα δια τα υπουργεία άνθρωποι κατάλληλοι δεν ευρέθησαν ακόμη , ως φαίνεται , και οι διορισμοί πάντοτε προς απόπειραν γίνονται ως εικάζεται." Στο κεφάλαιο με τον ευφάνταστο τίτλο "Μυιγοχαυτικόν τμήμα του Υπουργείου των Στρατιωτικών" ο αναγνώστης θα απολαύσει μια κριτική των διοικητικών και στρατιωτικών εθίμων της μεταγενέστερης οθωνικής περιόδου, που ενώ αναφέρεται στον 19αι αποτυπώνει τέλεια και τη σημερινή πραγματικότητα.