Στο τελευταίο μυθιστόρημα του Φερνάντο Αραμπούρου " Τα χρόνια της βραδύτητας" ο συγγραφέας φιλοδοξεί να αφηγηθεί με ακρίβεια τα πεπραγμένα μιας οικογένειας της Ιμπαέτα την εποχή των παιδικών του χρόνων , κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο. Τις τρεις δεκαετίες που έμεινε ο Φράνκο στην εξουσία ήταν χρόνια της βραδύτητας , καθώς η ιστορία της Ισπανίας σερνόταν νωχελικά. " Έχω την εντύπωση ότι σήμερα ένα λεπτό διαρκεί τριάντα με σαράντα δευτερόλεπτα• αντίθετα τα λεπτά της δικτατορίας διαρκούσαν ενάμισι με δύο λεπτά." Στα τέλη της δεκαετίας του '60 ο οχτάχρονος Τσίκι πηγαίνει να ζήσει με τους θείους του στο Σαν Σεμπαστιάν.Μέσα από την παιδική αφέλεια και την αθωότητα του μικρού σκιαγραφούνται οι ήρωες της ιστορίας: ο θείος Βιθέντε , άνθρωπος αδύναμος που ζει στη σκιά της γυναίκας του και κινείται μεταξύ του εργοστασίου και του συνοικιακού μπαρ, η θεία Μαριπούι , βαθιά θρησκευόμενη που είναι προσκολλημένη στις κοινωνικές συμβάσεις και που στην ουσία κατευθύνει τις ζωές των άλλων - άλλοτε τιμωρός και άλλοτε λυτρωτής- , η ξαδέρφη του Μάρι Νιέβες , νυμφομανής που μένει έγκυος και σκέφτεται διάφορους τρόπους να αυτοκτονήσει ενώ στο τέλος παντρεύεται τον καλόβολο Τσάτσο, που έχει νοητική υστέρηση, ο ξάδερφος Χουλέν που ανέπτυξε κρυφή πολιτική δράση κατά του φρανκικού καθεστώτος και φυγαδεύτηκε στην Γαλλία για να διαφύγει από την αστυνομία. Δίπλα στην οικογένεια ο ιερέας Βικτοριάνο , υπέρμαχος του Βασκικού εθνικισμού , "ιδιοκτήτης της ιδιωτικής ζωής πολλών ανθρώπων". Απλοί άνθρωποι που ακολουθούν σιωπηλά τα χνάρια της Ιστορίας και που καταφέρνουν να επιβιώσουν με όπλο τη μόρφωση, γιατί διαφορετικά γίνονται άθυρμα στα χέρια των ισχυρών. "Το ξέρω ότι η απώλεια ενός παιχνιδιού είναι κάτι που μοιάζει λιγότερο από οτιδήποτε άλλο με κοσμοϊστορικό γεγονός, ότι δεν έχει καμία σημασία μπροστά στα βάσανα τόσων ανθρώπων στη διάρκεια εκείνης της δικτατορίας που είχαμε και ότι εσάς δε μπορεί να σας ενδιαφέρει για το βιβλίο σας." Ξεχωριστό ενδιαφέρον στο βιβλίο παρουσιάζει η αφήγηση σε δύο επίπεδα καθώς από τη μια παρακολουθούμε τις αναμνήσεις του πρωταγωνιστή και από την άλλη τις σημειώσεις του συγγραφέα που τις αξιοποιεί επιλεκτικά για να τις μετατρέψει σε μυθιστόρημα.