Το μυθιστόρημα του Φράνκ Μπουίς "Καμιάς γυναίκας γέννημα" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο θα καθηλώσει τον αναγνώστη όχι μόνο με την πλοκή του αλλά και με την εξαιρετική αφηγηματική τεχνική. Σε μια αγροτική περιοχή της Γαλλίας ένας ιερέας δέχεται στο εξομολογητήριο του την επίσκεψη μιας γυναίκας , η οποία του ζητά να ευλογήσει το νεκρό σώμα μιας γυναίκας που νοσηλευόταν σε ένα Καρθουσιανό μοναστήρι ,το οποίο είχε μετατραπεί σε άσυλο για ψυχικά ασθενείς. Του εκμυστηρεύεται ότι κάτω από το φόρεμα της νεκρής είναι κρυμμένα δύο τετράδια που περιέχουν την ιστορία της Ροζ και τα οποία έπρεπε να βγουν στο φως. Η Ροζ είναι ένα δεκατετράχρονο κορίτσι μια φτωχής , πολυμελούς οικογένειας. Για να συντηρήσει την υπόλοιπη φαμίλια ο πατέρας της θα την πουλήσει σε έναν ισχυρό σιδηρουργό που ζει σε ένα πύργο μαζί με τη γηραιά μητέρα του και την άρρωστη γυναίκα του.Η κοπέλα υποφέρει από τη σκληρή μεταχείριση και αδυνατεί να κατανοήσει την πράξη του πατέρα της , αλλά υπομένει στωικά τη μοίρα της. Γνωρίζεται με τον επιστάτη του υποστατικού τον Εντμόν, τον ερωτεύεται κρυφά , αλλά αγνοεί ότι η μοίρα της επιφυλάσσει ένα τραγικό μέλλον. "Δεν θα ' χα κανένα πρόβλημα να ζήσω για κάποιον που τον αγαπούσα από ένστικτο , σαν να 'χα πάντα αυτή την αγάπη μέσα μου , μια τέτοια αγάπη που ποτέ δε θα μπορούσα να δώσω σε κανέναν άλλο εκτός απ' αυτόν , κάτι τόσο ολόκληρο όσο αυτή η αγάπη χωρίς επιστροφή." Η εξέλιξη της ιστορίας θα δοθεί από την ίδια, όταν κλεισμένη μέσα στο άσυλο θα αρχίσει να γράφει όλα όσα της συνέβησαν με την τεχνική της εγκιβωτισμένης αφήγησης ,τα οποία θα διαβάσει συγκλονισμένος ο ιερέας Γκαμπριέλ. "Οι λέξεις με κάνουν να νιώθω αλλιώς , έστω κι αν είμαι κλεισμένη σ' αυτό το δωμάτιο . Είναι η μόνη ελευθερία που δικαιούμαι ,μια ελευθερία που δε μπορούν να μου την πάρουν..." Η αφήγηση εναλλάσσεται από πρωτοπρόσωπη , όταν αφηγείται η ίδια ή ο Εντμόν σε τριτοπρόσωπη, όταν αναφέρεται στη μάνα της και στον πατέρα της. Η σκέψη και η ψυχοσύνθεση των υπολοίπων ηρώων -του γαιοκτήμονα ,της γριάς και του γιατρού - αισθητοποιούνται μέσα από τη δική τους οπτική.Σε αυτό συντελούν και οι διάλογοι που ενσωματώνονται στην αφήγηση , ώστε να μην ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο κείμενο. Δεν πρόκειται για ένα εύπεπτο μυθιστόρημα αλλά μια καθηλωτική ιστορία που θίγει καίρια θέματα: την αθλιότητα ,τη διαστροφή ,τα αδιέξοδα που δημιουργεί η φτώχεια , τη γονεϊκή ευθύνη , την επιβολή του ισχυρού στον αδύνατο, τα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχασθένειας ,τη συγκάλυψη και τη σιωπή που μας εξομοιώνει με τον θύτη. " Αυτό είναι όλο το πρόβλημα με τους καλούς ανθρώπους ,δεν ξέρουν τί να κάνουν με τη δυστυχία των άλλων.Αν μπορούσαν να πάρουν πάνω τους ένα κομμάτι της , θα το έκαναν , αλλά δε δουλεύει έτσι, κανείς δε μπορεί να πάρει τη δυστυχία κάποιου ούτε καν ένα κομματάκι , μόνο να φανταστεί το κακό με τα δικά του μέτρα , αυτό είναι όλο."