"Πότε διάβολος πότε άγγελος" είναι το νέο ιστορικό μυθιστόρημα του Κώστα Ακρίβου, που έχει ως φόντο την Ελληνική Επανάσταση και σκιαγραφεί τον ήρωα Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ο συγγραφέας ανασυνθέτει το ιστορικό γίγνεσθαι της εποχής και ο αναγνώστης-με την εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης- παρακολουθεί την πορεία δύο αντρών ,του πρωταγωνιστή Γεώργιου Καραϊσκάκη και του δευτεραγωνιστή ,του Μήτρου Αγραφιώτη ,ο οποίος ανήκε στην προσωπική φρουρά του ήρωα , κρατούσε το ταμείο του και ορίστηκε από τον ίδιον πριν ξεψυχήσει, εκτελεστής της Διαθήκης του. Τέκνο των Αγράφων ο Καραϊσκάκης "καθώς όλα τα νεανικά του χρόνια τα πέρασε ροβολώντας , πότε κυνηγημένος και πότε κυνηγώντας ο ίδιος Τούρκους ή ομόθρησκους αντιπάλους πάνω στα Αγραφιώτικα βουνά".(σελ. 17) Μια εμβληματική προσωπικότητα που αγωνίστηκε με πάθος για την ελευθερία της πατρίδας , ριψοκίνδυνος, αθυρόστομος ,χωρατατζής , πολυλογάς . "Ήταν άνθρωπος μπελαλής , πότε καλός και πότε όχι ." Αντιμετωπίστηκε επικριτικά από αρκετούς καπεταναίους , υπηρέτησε στην αυλή του Αλή Πασά και δε δίστασε πάνω στο χορό να δείξει σε όλους τα απόκρυφα του , είχε πέρα από την νόμιμη οικογένειά του ως σύντροφο του την αντροντυμένη Μαργιό. Από την άλλη ήταν βαθιά θρησκευόμενος , καθώς πήγε στο εικόνισμα της Παναγιάς και της χάρισε το φέσι και το καριοφίλι του , μεγάλωσε χωρίς πατέρα με τη ρετσινιά του νόθου και δε δίστασε να σκοτώσει τον Αγά όταν τον προσέγγισε ερωτικά. "Στον Καραϊσκάκη συναντούσες σφιχτοδεμένες την παλικαριά με την αποκοτιά και την κοφτερή σκέψη με την πονηριά , όπως σε κανέναν άλλον άνθρωπο." (σελ. 78) "Ο Καπετάνιος είναι όμορφος , όμορφος από ψυχής.Είναι όμορφος γιατί είναι αθώος , γιατί δεν έχει επίγνωση της εσωτερικής ομορφιάς του.Ανήκει σ' εκείνη τη δυσεύρετη κατηγορία ανθρώπων που δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν πόσο ωραίοι είναι , πόσο σπάνιοι και ξεχωριστοί." (σελ. 109) Η αφηγηματική φωνή της δράσης του Καραϊσκάκη είναι ο Μήτρος Αγραφιώτης, του οποίου την πορεία παρακολουθούμε από την γέννηση του μέχρι και τον θάνατο του, που ήρθε λίγο μετά ευώδοση της πολυετούς του προσπάθειας να πάρει σύνταξη για τις εκδουλεύσεις του προς την πατρίδα. Ακολουθώντας την ευχή της μάνας του όταν γεννήθηκε: "Να γίνεις κλέφτης στα Άγραφα κι αρματολός στον Βάλτο" θα περάσει όλη του τη ζωή αγαπώντας λάθος άνθρωπο για πατέρα. Ο συγγραφέας πετυχαίνει τον συγκερασμό της ιστορικής αλήθειας και της μυθοπλασίας και ρίχνει φως στα σκοτεινά σημεία της δράσης του ήρωα , όπου αποκαλύπτεται ο ρόλος των ξένων , οι έριδες των πρωταγωνιστών , οι συγκρούσεις συμφερόντων ,η μαχητικότητα των πολεμιστών, η αγάπη τους για την πατρίδα και τον αγώνα. Αφηγηματική δεινότητα , ρέουσα γλώσσα με πολλές τουρκικές λέξεις που δίνουν αυθεντικότητα στο έργο , ένας εκπληκτικός εσωτερικός μονόλογος στο τέλος που ενώνει το τότε με το σήμερα και δομείται πάνω στην τεχνική του ασύνδετου σχήματος. Ένα ωραίο ταξίδι στο χώρο, στο χρόνο ,στην ιστορία, που θα πρέπει να διαβαστεί από εμάς , τα παιδιά μας ,τους μαθητές μας ακόμα κι αν δεν μπορούμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα στο ερώτημα: ήρωας γεννιέσαι ή γίνεσαι;