Το βιβλίο του Αλγερινού συγγραφέα Καμέλ Νταούντ " Ζαμπόρ ή οι Ψαλμοί " κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη. Ο ήρωας Ζαμπόρ είναι ένα παιδί μοναχικό , εντελώς διαφορετικό από τα άλλα.Ορφανός από μητέρα και διωγμένος από τον πατέρα του μεγαλώνει σε ένα χωριό της Αλγερίας με τη γεροντοκόρη θεία του ,που βλέπει στην τηλεόραση ινδικές ταινίες που τις μεταφράζει ο ίδιος στα γαλλικά, και τον παππού του ,που έχει χάσει τη μιλιά του.Τις μέρες κοιμάται και τις νύχτες περιπλανιέται στη συντροφιά των μυθιστορημάτων ,τα οποία δίνουν νόημα στην ύπαρξή του. "Το ότι ανέκαθεν σπάνιζαν τα βιβλία στο χωριό με ώθησε να αποκτήσω μια συνήθεια: να τα ξαναδιαβάζω...Η επαναληπτική ανάγνωση δεν εξαντλεί διόλου το μυστήριο, διότι το βιβλίο είναι ένα σώμα κι όχι μια ευθεία γραμμή ανάμεσα σε μια αρχή και ένα τέλος.Το γυρίζω ανάποδα ή το παίρνω αγκαλιά ή το χαϊδεύω ή βυθίζομαι μέσα του λέξη, λέξη." (σελ. 187) Ο νεαρός σύντομα θα ανακαλύψει πως διαθέτει ένα ιδιαίτερο χάρισμα: όταν γράφει , ο θάνατος απομακρύνεται και όποιος συμπεριλαμβάνεται στις φράσεις των γραπτών του κερδίζει χρόνο ζωής. Έτσι γίνεται εγγυητής της μακροζωίας των ανθρώπων μέσω της γραφής. "Η γραφή είναι το μόνο αποτελεσματικό τέχνασμα ενάντια στο θάνατο.Οι άνθρωποι έχουν δοκιμάσει την προσευχή , τα φάρμακα ,τη μαγεία ,την επανάληψη των στίχων ή την ακινησία, αλλά πιστεύω πως είμαι ο μόνος που έχω βρει τη λύση." ( σελ. 60) Κάποιο βράδυ , ένας από τους ετεροθαλείς αδελφούς του του ζητά να σώσει τον πατέρα τους που ψυχορραγεί, με τον οποίο οι σχέσεις ήταν πάντοτε κακές και δεν είχε εισπράξει ποτέ αγάπη. " Ο γέρος θα πεθάνει , επειδή δεν υπάρχουν άλλες σελίδες να διαβάσει στο βιβλίο της ζωής του." Πρόκειται για ένα αλληγορικό βιβλίο , που μιλάει για τη δύναμη της γραφής , την ανάγνωση ,τη λογοτεχνία ,τη γλώσσα.Βαθιά φιλοσοφημένο , εξερευνά τα μονοπάτια της θρησκείας των μουσουλμάνων ,το Ιερό Βιβλίο και κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας ,για αυτό και είναι αρκετά δύσκολο στην ανάγνωση. "Πράγματι , όταν ανοίγει κανείς ένα βιβλίο, εισχωρεί σ' έναν κόσμο .Η σχέση μου όμως με τον λόγο είναι σαρκική και η αποκωδικοποίηση μου στοχεύει στην ικανοποίηση , στο ξεγύμνωμα ενός κορμιού." Ίσως να απευθύνεται σε αναγνώστες που βρίσκουν λύτρωση στην ανάγνωση και σε όσους γράφοντας κερδίζουν την αιωνιότητα , καθώς "η γραφή είναι το αντίθετο της άμμου ...το αντίθετο της διασκόρπισης." "Η ανάγνωση ενός μυθιστορήματος ήταν σαν ένα ταξίδι σ' ένα γιγάντιο δέντρο, μια αναρρίχηση απ' το φλοιό του προς τους καρπούς του, μέσα στα κλαδιά του." ( σελ. 320) Αναρριχητής , λοιπόν, ο αναγνώστης και η ανάγνωση είναι για τον καθέναν από εμάς μια συναρπαστική περιπέτεια!