"Ανεμόγερτος" είναι ο τίτλος του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Γιώργου Ελ. Τζιτζικάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος. Ο ήρωας αυτού του βιβλίου αφηγείται τη ζωή του:τα παιδικά του χρόνια και την εγκατάλειψη του από τη μητέρα του μετά το διαζύγιο των γονιών του ,τις αγωνιώδεις προσπάθειες που έκανε για να βιοποριστεί , τις αδικίες και την εξαπάτηση που βίωσε στον εργασιακό του χώρο.Εστιάζοντας στα προβλήματα υγείας που προέκυψαν στην πορεία της ζωής του , προσπαθεί να βρει λύσεις που θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει τον πόνο ,τις ψυχολογικές διακυμάνσεις ,την απογοήτευση ,τις ανασφάλειες. " Ένιωσα πως δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να ζεις, όμως ήμουν ακόμα στα ριζά του τεράστιου βουνού που έπρεπε να αναρριχηθώ , ενώ για να ζήσω έπρεπε να βιώσω και να αποδεχτώ πολλούς ακόμη θανάτους." (σελ.32) Δίπλα σε όλα αυτά τα χτυπήματα της μοίρας ,τις ήττες , "τις μικρές ή μεγάλες νοθείες" έχει τη γυναίκα της ζωής του που προσπαθεί να τον στηρίξει , άλλοτε πραγματικά και άλλοτε νοητά ,να του δώσει κουράγιο και δύναμη. "Τα ζευγάρια που αγαπιούνται δε χρειάζεται να χάνουν χρόνο σε άσκοπες συζητήσεις , χρειάζεται μονάχα να αγαπιούνται." (σελ 98). Ένα ταξίδι στο Βίλνιους της Λιθουανίας , μια φυγή στα Χανιά και η επιλογή του να ζήσει για τρεις μήνες ως ερημίτης σε μια παραλία στα νότια του νησιού, η ανάγκη του να στηριχτεί σε λίγους καλούς φίλους ή σε νέες γνωριμίες , όπως ο Γιώργος Σ. , ένας νεαρός που στα 21 του χρόνια διαγνώστηκε με τη νόσο Νάξου, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται και βγήκε νικητής ήταν ερείσματα που τον βοήθησαν να χαμογελάσει , να γραπώσει την ελπίδα και να συνεχίσει την φρενήρη διαδρομή που λέγεται ζωή. " Έκτοτε ξεκίνησε μια δύσβατη πορεία αναρρίχησης από το σκοτάδι στο φως , από τον πόνο στη χαρά , από το φόβο του θανάτου στην εκτίμηση της ζωής. Κυρίως αυτό είναι το κέρδος εκείνου που έχει μια δεύτερη ευκαιρία και δεν πεθαίνει , καθώς εκτιμά τη ζωή και αναθεωρεί για πολλά πράγματα." ( σελ.345) Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου ο αφηγητής δίνει στον αναγνώστη τις δικές του συμβουλές επιβίωσης ως "Ανεμόγερτος" που γέρνει , λυγίζει ,κοπανιέται δυνατά σαν ξεροκάλαμο , όμως εντέλει δεν σπάζει. "Να θυμάσαι πως έχεις μονάχα μια διαδρομή σε τούτο το τρελό λούνα παρκ που βαστάει μόλις λίγα χρόνια, μη τη σπαταλάς."