Το μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα "Ο τρόπος που λες τ' όνομα μου" διεισδύει στις σχέσεις των ανθρώπων και στη μοναξιά που εντοπίζεται σε πολλούς γάμους , όταν οι δύο σύντροφοι πάψουν να επικοινωνούν και ζουν συμβατικά. Η Φοίβη και ο Γιώργος , ένα νεαρό ζευγάρι, κάνουν διακοπές στην Άνδρο όταν μια αιμορραγία της κοπέλας καθιστά επείγουσα τη μεταφορά της στη Ραφήνα.Οι γονείς της θα τρέξουν να της συμπαρασταθούν αλλά ανάμεσα στο ζευγάρι υπάρχει απουσία επικοινωνίας λόγω διαφορετικών αναγκών.Η μητέρα της με αφορμή την δοκιμασία την οποία περνά η κόρη της, και νιώθοντας έλξη για έναν νεότερο γιατρό που ανήκει στην ιατρική ομάδα που έχει αναλάβει τη θεραπεία της, θα πάρει αποφάσεις για τη ζωή της.Θα δεχτεί τη θέση αναπληρώτριας φιλολόγου στην Τήνο , και θα προσπαθήσει να ξαναφτιάξει τη ζωή της σε ένα νέο περιβάλλον. " Ο έρωτας χάνεται όταν θεωρείς τον άλλον δεδομένο και πιστεύεις ότι μετά τον γάμο όλα κλειδώνουν και δεν χρειάζεται να παλέψεις." Ένα ήρεμο διαζύγιο και ένας καινούριος έρωτας θα την φέρει πιο κοντά με την κόρη της για χάρη της οποίας θα πάρει μια σημαντική απόφαση.Διλήμματα που σχετίζονται με την ηθική της επιστήμης, η εξερεύνηση του γενετικού υλικού που θα βοηθήσει στη διάγνωση και στη θεραπεία σοβαρών ασθενειών , μια επανατοποθέτηση στον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή και την αναπαραγωγή μέσα από τα πλαίσια της μυθοπλασίας. "Να θυμάσαι το πριν και να έχεις ξεχάσει πως το μετά το φτιάχνουμε πάντα με το τώρα.Να έχεις απομείνει σ' εκείνο το περιθώριο που σε στριμώχνει το μίζερο συναίσθημα του να αισθάνεσαι μόνος.Μόνος μέσα στο μαζί! "( σελ.147) Εύκολη γραφή που στηρίζεται καθαρά στην πλοκή , χωρίς ιδιαίτερες αφηγηματικές τεχνικές, και με ήρωες που υποφέρουν, πληγώνονται, ερωτεύονται, ζουν για το τώρα , βρίσκουν την τόλμη να ξεφύγουν τα "πρέπει" που η κοινωνία επιβάλλει. " Ο Άγης μου είχε διδάξει και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό.Να απολαμβάνω αυτό που ζω σε πραγματικό χρόνο, χωρίς να δίνω μεγάλη αξία σε ό,τί θα ακολουθήσει.Η προσμονή όσων είναι να συμβούν αφαιρεί συχνά την αξία του παρόντος.Του τώρα."( σελ.343)