Από την εφημερίδα Θεσσαλία ήρθε στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι του Κυριάκου Παπαγεωργίου με τίτλο " Το ζεϊμπέκικο του Ηράκλειτου" που ο ίδιος ο συγγραφέας τα ονομάζει Κείμενα στοχασμικής περιπλάνησης. Ξεκινώντας από τη φιλοσοφία του χορού του ζεϊμπέκικου που έχει τις ρίζες του στους ζεϊμπέκους ή ζεϊμπέκηδες , της θρυλικής φυλής της Προύσας και του Αϊδινίου μιλάει για τη σχέση ανάμεσα στον χορό και το ταξίδι. "Ο χορός και το ταξίδι είναι εν τέλει η σαγήνη που εξασκούν οι ελληνικοί τόποι στο πολιτιστικό τοπίο , που οδηγεί τον άνθρωπο κάθε εποχής από το βουκολικό σκηνικό των αρχαίων μύθων στα ιλιγγιώδη τοπία της πνευματικής θέασης..." (σελ.26) Εφαρμόζοντας τη ρήση του Αριστοτέλη το " ζην κατά φύσιν" ο συγγραφέας επικαλείται " την ατόφια κι αυθεντική ομορφιά της φύσης ως αναγκαίου συστατικού της ζωής και την αλήθεια ως απότοκης συνέπειες της γνώσης.. Ευρυμαθής και γνώστης του διαλεκτικού στοχασμού κάνει αναφορές στον Πλάτωνα ,τους Πυθαγόρειους ,τον Σαίξπηρ και τον αυτοκράτορα Αδριανό που ζύμωσε την ρωμαϊκή σκέψη με την ελληνική μαγιά. Δεν είναι το ιδανικό βιβλίο για παραλία , αλλά αν κάποιος έχει διάθεση για φιλοσοφία και υπαρξιακή ενδοσκόπηση είναι μια πρόταση. Και μια συμβουλή ζωής από τον ίδιο τον συγγραφέα για το τέλος: "Πλήρης ημερών είναι ο ζωντανός άνθρωπος που πιάνει τη ζωή από τα κέρατα ,τη στίβει και πίνει το χυμό της είτε είναι πικρός είτε κυνός είτε στυφός"