" Η απατηλή ζωή των ενηλίκων" είναι το τελευταίο βιβλίο της Έλενας Φερράντε ,την πραγματική ταυτότητα της οποίας δε γνωρίζουμε από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα το 1992. Ένα κορίτσι στην εφηβεία ακούει τυχαία μια συζήτηση των γονιών της στην οποία ο πατέρας της θεωρεί ότι είναι άσχημη και ότι μοιάζει στην αδερφή του , με την οποία εδώ και χρόνια δεν έχουν καθόλου καλές σχέσεις. Η Τζοβάννα αποφασίζει να γνωρίσει τη θεία της , η οποία διαφέρει κοινωνικά και πνευματικά από τους γονείς της που είναι ευκατάστατοι και μορφωμένοι.Ωστόσο η φαινομενικά ισορροπημένη ζωή τους είναι στημένη πάνω στην προδοσία και το ψέμα μέχρι τη στιγμή που όλα θα ανατραπούν και η νεαρή θα βιώσει ψυχικές , μεταπτώσεις , σιωπές , ζήλια , φόβους και δάκρυα. "Τί συνέβαινε εν ολίγοις στον κόσμο των μεγάλων , στο μυαλό αυτών των συνετών ανθρώπων , στα κορμιά τους που κουβαλούσαν τόσες γνώσεις;Τι ήταν αυτό που τους μετέτρεπε σε ύπουλα ζώα, χειρότερα από ερπετά;" (σελ.170) Μεγαλώνοντας η ηρωίδα βλέπει τους γονείς της και τους ενήλικες γενικά ως τους πραγματικούς ανθρώπους που είναι , κάθε άλλο παρά τέλειοι με αδυναμίες , πάθη , έτοιμους να πληγώσουν όσους αγαπούν και έτσι σιγά σιγά τους απομυθοποιεί. "Είναι τόσο εύκολο αναρωτήθηκα να πεθαίνεις στη ζωή εκείνων των ανθρώπων χωρίς τους οποίους δεν μπορείς να ζήσεις." ( σελ. 400) Η γραφή της Φερράντε καθηλωτική , σκιαγραφεί το ψυχολογικό πάθος των ηρώων , μας δίνει ρεαλιστικές περιγραφές , ενώ η βασική πρωτοπρόσωπη αφήγηση πλαισιώνεται από διαλόγους που αφήνουν τον αναγνώστη να εκφέρει άποψη για το στήσιμο των χαρακτήρων. Με φόντο τη Νάπολη , όπως και όλα τα έργα της Φερράντε χειρίζεται τον άρρηκτο, τον πολυσύνθετο και οδυνηρό δεσμό των παιδιών με τους γονείς τους και την αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας των ηρωίδων που βιάζονται να μεγαλώσουν και να καταρρίψουν τα ταμπού και τις προκαταλήψεις.