Το βιβλίο του Ισπανού Αρτούρο Πέρεθ- Ρεβέρτε " Ο Ιταλός" αποτελεί μια ιστορία πολέμου και κατασκοπείας που εκτυλίσσεται το 1942-43 στο Γιβραλτάρ, που αποτελούσε λιμάνι του Βρετανικού στόλου. Μία συναρπαστική ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα όταν Ιταλοί μάχιμοι δύτες βύθισαν ή προκάλεσαν ζημιές σε δεκατέσσερα συμμαχικά πλοία στον κόλπο του Αλχεθίρας. Μία νύχτα η Έλενα Αρμπουέ, ιδιοκτήτρια ενός βιβλιοπωλείου στη μικρή πόλη Λα Λίνεα, χήρα, της οποίας ο άντρας σκοτώθηκε από τους Βρετανούς, βρίσκει στην άμμο έναν αναίσθητο άντρα, τον Ιταλό δύτη Τεζέο Λομπάρντο και του δίνει τις πρώτες βοήθειες. " Ο παράξενος Οδυσσέας που βγήκε από τη θάλασσα ντυμένος με μαύρο καουτσούκ, αιμορραγώντας από τη μύτη και απ' τα αυτιά:σώμα σκληρό και μυώδες, μαλλιά βρεγμένα, κλασικό αντρικό προφίλ, καλά σμιλευμένο, πάνω στο οποίο θα ταίριαζε με φυσικότητα ο χαλκός ενός παλιού ελληνικού κράνους"( σελ. 46) Ο πληγωμένος δύτης θυμίζει τη σκηνή από την Οδύσσεια στην έκτη ραψωδία, όταν ο Οδυσσέας σαν ναυαγός θα συναντήσει την Ναυσικά και θα ζητήσει τη βοήθεια της. Η διακειμενικότητα με την Οδύσσεια επιβεβαιώνεται και από το όνομα του σκύλου της Έλενας, του Άργους, που παραπέμπει στον πιστό σύντροφο του Οδυσσέα.Άλλωστε η Έλενα έχοντας διαβάσει την Ιλιάδα θα θελήσει να διαψεύσει τον παθητικό ρόλο της γυναίκας που περιμένει στο σπίτι όσο οι άντρες λογαριάζονται με την Ιστορία και θα δεχτεί να βοηθήσει το έργο των Ιταλών συγκεντρώνοντας πληροφορίες για την ακριβή θέση των εχθρικών πλοίων στο λιμάνι.Μια ομάδα δυτών με απαράμιλλη τόλμη επιχειρούν χρησιμοποιώντας τορπίλες να προσεγγίσουν τα πλοία και να τα ανατινάξουν, ανάμεσα στους οποίους θα είναι ο Τεζέο , τον οποίον θα τον ερωτευτεί, αφού πρώτα τον κάνει σημαία της. " Φέρνει το χέρι της στο σώμα της και μετά οσφραίνεται την έντονη, πικάντικη μυρωδιά του έρωτα που ποτίζει στα δάχτυλα της.Κάτι που δεν είναι ούτε δικό της, ούτε δικό του, αλλά και των δύο, αδύνατο χωρίς και το ένα και το άλλο:τον φυσικό ίσως χημικό συνδυασμό δύο γυμνών σωμάτων, δύο έντονων επιθυμιών, δύο υπάρξεων που με φιλιά και χάδια μπαίνουν η μια μέσα στην άλλη." (σελ.324) Σε ένα δεύτερο επίπεδο ο χρόνος μετατίθεται στις αρχές της δεκαετίας του 80 όταν ο αφηγητής, ένας νεαρός δημοσιογράφος- ρεπόρτερ προσπαθεί μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα να αναδείξει την ιστορία της Έλενας και του Τεζέο και να γράψει το βιβλίο του.Θα επισκεφτεί την Νάπολη και θα συναντήσει τον Τζεννάρο , τον σύντροφο του Τεζέο με τον οποίον σχεδίασαν την υποβρύχια έκρηξη.Αυτός ιδιοκτήτης τώρα μιας τρατορίας, θα του αφηγηθεί την εποποιία του πλοίου φαντάσματος, του Nairobi, που αποτέλεσε τον "Δούρειο Ίππο" για τους δύο Ήρωες, πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο, όταν ούτε η Έλενα ούτε ο δύτης της θα βρίσκονται πλέον στη ζωή. Ένα μυθιστόρημα που εστιάζει κυρίως στο σκληρό πρόσωπο του πολέμου, στις απώλειες που αυτός φέρνει και για τους νικητές και για τους ηττημένους, στην έννοια του Χρέους, στα νήματα της Τύχης, στους παράξενους μηχανισμούς της ζωής και του θανάτου, τα οποία διαχειρίζονται θεοί σκληροί και φανταστικοί, στην πάλη ανάμεσα στα συναισθήματα και τη λογική που επηρεάζει ή σημαδεύει τις ζωές των ανθρώπων, μα πάνω από όλα στον έρωτα.Αυτός ήταν ενδεχομένως η κινητήρια δύναμη που οδήγησε την Έλενα σε αυτήν την παράξενη συναίνεση και συνοχή, καθώς η ίδια αρνήθηκε να κοιτάξει την "πεδιάδα από μακριά ψηλά από τα τείχη της Τροίας και δέχτηκε να βοηθήσει στην πυρπόληση των μαύρων πλοίων που ήταν αγκυροβολημένα στην ακτή". Καθώς το βιβλίο ξεκινά με τη φράση του Οβίδιου: "Εξόν από στρατιώτη ή εραστή, την παγωνιά της νύχτας τάχα ποιος θ' αντέξει; " στο τέλος με το σχήμα του κύκλου που χρησιμοποιούμε στη λογοτεχνία ο συγγραφέας δίνει τον ρόλο αυτόν στον δικό του μυθιστορηματικό ήρωα.