Ο Χ.Α.Χωμενίδης στο μυθιστόρημα του "Η δίκη Σουάρεφ" ξεσκεπάζει τον κυνισμό και την υποκρισία που χαρακτηρίζει τις ζωές των ανθρώπων μέσα από μια στημένη παρωδία δίκης. Σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο του γνωστού ποινικολόγου, Δημοσθένη Καραμπαλίκη, όλοι οι συνεργάτες του γραφείου ετοιμάζονται να φωτογραφηθούν για τη Χριστουγεννιάτικη κάρτα που θα μοιραστεί στους επιφανείς πελάτες.Απουσιάζει μόνο Εκείνος, το Μεγάλο Αφεντικό, που μετά από δύο εγκεφαλικά κινεί τα νήματα της επιχείρησης με τις εντολές που δίνει μέσω της νεαρής συζύγου του Παναγιώτας Αϊβάλη, από ένα κρεβάτι στον τρίτο όροφο. Διευθυντής του γραφείου, ο Σεραφείμ-Μάκης Σακκάς, εραστής της Παναγιώτας, παντρεμένος με την Αιμιλία.Είναι ο βασικός αφηγητής της ιστορίας, ο οποίος δεν δικηγορεί εξαιτίας μίας φωνητικής "αναπηρίας", την οποία κρύβει επιμελώς.Οι υπόλοιποι μαχόμενοι δικηγόροι , ο Χάρης, η Κωνσταντία, ο Ευθύμης, ο Σόλων διεκπεραιώνουν κάθε υπόθεση , περνάνε τους πελάτες από τα άγρια κύματα της Δικαιοσύνης, τους σώζουν από ισόβια δεσμά, πολυετή κάθειρξη, οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Ένα απόγευμα εμφανίζεται στο γραφείο ο μεγαλέμπορος μουσικών οργάνων Εδμόνδος Σουάρεφ, ο οποίος ομολογεί ότι δολοφόνησε έναν άνθρωπο σαράντα χρόνια πριν, το 1983 και ζητά να δικαστεί.Ο Σακκάς του εξηγεί ότι το αδίκημα του έχει παραγραφεί, καθώς πέρασαν 20 χρόνια και δέχεται πιέσεις να στήσει μια εικονική δίκη έναντι αδράς αμοιβής.Ο ποινικολόγος Καραμπαλίκης στο ίδιο κτίριο συντηρεί μια μη κερδοσκοπική Εταιρεία Επανένταξης, όπου στεγάζονται πρώην αποφυλακισμένοι έως ότου επανενταχθούν στην κοινωνία.Εκεί θα στηθεί η ευτράπελη παρωδία δίκης, στην οποία οι συνεργάτες του γραφείου θα γίνουν ψευτοδικαστές με ράσα, οι φυλακόβιοι θα καθήσουν στα έδρανα των ενόρκων και ο δαιμόνιος δικηγόρος Σόλων Λούσκος, "καραγκιόζης -καραγκιοζοπαίχτης" θα αλλάζει διαρκώς ρόλους υποδυόμενος πρόσωπα που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή. Ίσως η δίκη να αποτελεί για τον Σουάρεφ το προσωπικό του καθαρτήριο, μια προσπάθεια να εξαγνίσει την ψυχή του. Ο Σακκάς, ωστόσο, στην αγόρευση του θα ισχυριστεί ότι ο Σουάρεφ απολάμβανε το προνόμιο της ατιμωρησίας και εξαλλάχτηκε σταδιακά σε κτήνος, θέλοντας να ελέγχει τις ζωές των άλλων αναζητώντας όχι απλώς την συγχώρεση αλλά πρωτίστως τον έπαινο.Σε ρόλο δικαστή θα υψώσει για πρώτη φορά το ανάστημα του και θα αποδεχτεί την αναπηρία του. Ο Χωμενίδης στο σουρεαλιστικό αυτό δράμα περιγράφει την ελληνική μέση τάξη όπως έχει διαμορφωθεί τον 21ο αιώνα: παράνομο χρήμα, συγκάλυψη της αλήθειας, σεξουαλική ασυδοσία, θλιβεροί γάμοι, μοναξιά.Με ειρωνεία, σαρκασμό αλλά και αρκετό χιούμορ επιδιώκει η δίκη Σουάρεφ να γίνει καθαρτήριο για όλους. " Τί κάνει ο ιαθείς; Αγαπά όπως ποτέ προηγουμένως τη ζωή του.Την επανεκτιμά.Συμφιλιώνεται με τις αντιφάσεις της, απολαμβάνει και τα ζόρια της ακόμα.Αρκεί να είναι ο ίδιος καλά.Όσα έως πρόσφατα με έκαναν να δυσφορώ, να ασφυκτιώ, τώρα πλέον μου φαίνονταν από χαριτωμένα μέχρι κωμικά."( σελ. 400)