Μια σειρά διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη με τον τίτλο "Ντεπό" κυκλοφόρησαν το 2017 από τις εκδόσεις Πατάκη. Ιστορίες δικές του ή τρίτων που χάνονται κι επανέρχονται ίδιες ή διαφορετικές, καθώς η μνήμη συμπληρώνεται από τη μυθοπλασία και τη φαντασία. Εικόνες και άρωμα καλοκαιριού, το αποτύπωμα του χρόνου στο σώμα και η ανάμνηση "της πρώτης φοράς", ένα κορίτσι που υποφέρει από τύφο και υφίσταται τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη σκληρότητα των συμμαθητών , ένας ταχυδρόμος που παρατηρεί από τα τζάμια τους πολυελαίους των σπιτιών, μια παρέα κυνηγών που σκοτώνουν ένα αγριογούρουνο που κυοφορεί, μια μεραρχία στρατιωτών που θα σκοτωθεί στο Βίτσι πέφτοντας σε ναρκοπέδιο, το τελευταίο κούρεμα του Άρη Βελουχιώτη πριν τον σκοτώσουν , η πρέσα ενός τυπογραφείου όπου κόπηκαν τα πενήντα πέντε χιλιάδες εβραϊκά αστέρια τον Ιανουάριο του 1943, ένας συνταξιούχος πιλότος που ταξιδεύει ως επιβάτης με προορισμό την Αγία Πετρούπολη, ένα κυνηγετικό ατύχημα με μονόβολο, ένα σπαθί από τη μάχη των Γιαννιτσών το 1912 που ήταν θαμμένο μέσα σε έναν τοίχο, μια κάμαρα στη Μύκονο όπου έκανε διακοπές ο Καραγάτσης και που τώρα είναι μπαρ. Ήρωες ή αντικείμενα που παίζουν το ρόλο του πρωταγωνιστή στην κάθε ιστορία , ενδελεχείς περιγραφές και συγκλονιστικές αφηγήσεις που κάνουν τον αναγνώστη να αναρωτηθεί αν το περιστατικό όντως έγινε ή αν είναι επινόηση του συγγραφέα. Όπως αναφέρει ο Ανρί Καρτιέ- Μπρεσόν για την τέχνη της φωτογραφίας ότι δεν είναι μετείκασμα , αντιγραφή της πραγματικότητας αλλά δημιούργημα του μυαλού μας , έτσι και η λογοτεχνία είναι ιστορίες , εικόνες ή παραστάσεις που ο συγγραφέας τις στήνει και δίνει σε αυτές ένα σκοτεινό ή φανερό νόημα , το οποίο αποσυμβολίζει διαφορετικά ο κάθε αναγνώστης .Δεν είμαστε ,λοιπόν, εμείς οι αναγνώστες παθητικοί δέκτες αλλά συμμετέχουμε με τον τρόπο μας σε κάθε λογοτεχνικό ταξίδι.