Ο Ισπανός συγγραφέας Κάρλος Ρουίθ Θαφόν στο μυθιστόρημα του "Η σκιά του Ανέμου" έχει κεντρικό του ήρωα ένα δεκάχρονο αγόρι τον Ντανιέλ, ο οποίος μεγαλώνει μέσα στον κόσμο των βιβλίων. Ο πατέρας του που διατηρεί ένα παλαιό βιβλιοπωλείο τον πηγαίνει στο Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων για να διαλέξει ένα βιβλίο, τη Σκιά του ανέμου, του Χουλιάν Καράξ που δεν εκδίδεται πια. Ψάχνοντας να βρει πληροφορίες για αυτό το βιβλίο θα γνωρίσει τον Μπαρθελό ο οποίος ανήκει στην αφρόκρεμα της συντεχνίας των παλαιοβιβλιοπωλών και την τυφλή ανιψιά του Κλάρα , με την οποία θα συνδεθεί με μία ξεχωριστή φιλία.Μια νύχτα, ενώ περιπλανιέται στους δρόμους, τον πλησιάζει μια φιγούρα που θυμίζει έναν ήρωα του βιβλίου και του ζητάει να το αγοράσει για να το κάψει.Και ενώ η φιλία του με την Κλάρα διακοπεί απότομα, ο Ντάνιελ θα κρύψει το μοναδικό αντίτυπο του βιβλίου. "Κάθε βιβλίο, κάθε τόμος που βλέπεις έχει μια ψυχή.Την ψυχή εκείνου που το έγραψε και τις ψυχές αυτών που το διάβασαν, έζησαν και ονειρεύτηκαν μαζί του.Κάθε φορά που ένα βιβλίο αλλάζει χέρια, κάθε φορά που το βλέμμα ενός ανθρώπου πλανιέται στις σελίδες του, το πνεύμα του αυξάνεται και δυναμώνει."( σελ.12) Ο Ντάνιελ προσπαθεί να μάθει πληροφορίες για το παρελθόν του συγγραφέα, την παιδική του ηλικία, τον έρωτα του για την Πενέλοπε Αλντάγια, αδερφή του καλύτερου του φίλου Χόρχε, τη φυγή του στο Παρίσι, όταν έγινε φανερή η σχέση τους.Μαζί με τον Φερμίν που δουλεύει στο βιβλιοπωλείο του πατέρα του, θα σκαλίσουν το παρελθόν και θα έρθουν αντιμέτωποι με έναν αδίστακτο αστυνομικό διοικητή τον Φουμέρο, ο οποίος τους καταδιώκει.Ένα γαϊτανάκι χαρακτήρων πίσω από τους οποίους κρύβονται μυστικά, έρωτες ανεκπλήρωτοι, ζωές κατεστραμμένες, ψυχές νεκρών που γυρεύουν δικαίωση . Με φόντο την Βαρκελώνη του Μεσοπολέμου, του Εμφυλίου και του Β' Παγκοσμίου η ιστορία θα φτάσει μέχρι το 1966 και οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου είναι εκπληκτικές, γιατί όλοι οι ήρωες βλέπουν τις μπερδεμένες τους ζωές να ξεδιπλώνονται.Η αλήθεια θα φανερωθεί όχι μόνο στα μάτια του ενήλικα πλέον Ντανιέλ που ωριμάζει και ανδρώνεται, αλλά και στα μάτια του υπομονετικού αναγνώστη. Ο έρωτας του Ντανιέλ για την Μπέα τρυφερός, ρομαντικός και πρωτόγνωρος μοιάζει με αυτόν του Χουλιάν Καράξ για την Πενέλοπε με τη διαφορά ότι αυτός θα ευοδωθεί χάρη στη δύναμη θέλησης. " ...Δε μου είχε πει λέξη για κείνο το παράξενο τρέμουλο των χεριών, που έκανε κάθε κουμπί, κάθε φερμουάρ να φαντάζει άθλος αντάξιος Τιτάνων.Δεν μου είχε πει τίποτα για κείνη τη γητεία του χλομού και τρεμάμενου δέρματος, για κείνο το πρώτο άγγιγμα των χειλιών, ούτε για το πώς κάθε πόρος του δέρματος φαινόταν να καίει με δική του ψυχή.Δε μου είχε πει τίποτα για όλα αυτά γιατί ήξερε πως το θαύμα συμβαίνει μόνο μια φορά κι ότι αν προσπαθήσεις να το περιγράψεις , αναφέρεσαι σε μυστικά από κείνα που αν αποκαλυφθούν χάνονται για πάντα" ( σελ.310). Ένα μυθιστόρημα καθηλωτικό, γεμάτο ανατροπές , μυστήριο και πολυπρόσωπες αφηγήσεις που άλλοτε έχουν τη μορφή εξομολόγησης και άλλοτε έχουν τη μορφή γράμματος. Και αν ασπαστούμε την άποψη του Χουλιάν Καράξ, του μυθιστορηματικού ήρωα με την ιδιότητα του συγγραφέα, ότι τα βιβλία είναι καθρέφτες και σε αυτά βλέπει κανείς μόνο ό,τι κουβαλάει μέσα του, τότε είναι αλήθεια ότι το διάβασμα απαιτεί ψυχή και νου και ότι αυτά τα αγαθά σπανίζουν ολοένα και περισσότερο. Εγώ από την πλευρά μου ταυτίστηκα με τον Ντάνιελ όταν έλεγε: " Μεγάλωσα ανάμεσα στα βιβλία , βρίσκοντας αόρατους φίλους σε σελίδες που τρίβονταν και γίνονταν σκόνη και που τη μυρωδιά τους την έχω ακόμη στα χέρια μου."