Το βιβλίο του Ατίκ Χαρίμι" Η Πέτρα της υπομονής" έχει φόντο το Αφγανιστάν αλλά θα μπορούσε να διαδραματίζεται και σε μια άλλη χώρα της Ανατολής ή του Μουσουλμανικού Κόσμου, καθώς τα συναισθήματα και οι συσχετισμοί που δημιουργεί έχουν οικουμενικό χαρακτήρα. Ένας άντρας ψυχορραγεί καθώς εδώ και τρεις εβδομάδες ζει με μια σφαίρα στον αυχένα.Δίπλα του μια γυναίκα με τις δύο της κόρες, μουσουλμάνα στο θρήσκευμα, προσπαθεί με ένα κομποσκοίνι να ζητήσει την εύνοια του Αλλάχ. Όταν η γυναίκα μείνει μόνη μαζί του, ο εσωτερικός της μονόλογος είναι συγκλονιστικός:συγκινητικός και συνάμα σκληρός. Σε μια χώρα που η περίοδος της γυναίκας θεωρείται κάτι το μιαρό, ο φόβος εξοβελίζει το ερωτικό πάθος, η γυναικεία στειρότητα αποτελεί αιτία διαζυγίου, οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα στην ηδονή ή στον οργασμό, το αίμα της παρθενιάς είναι λάφυρο τιμής και αντρικής περηφάνειας, οι βιασμοί είναι συχνοί από τον ίδιο σου τον άντρα ή μέλη της οικογένειάς του, πώς μπορεί άραγε να ζήσει μια νέα γυναίκα; "Φοβόμουνα, φοβόμουνα τα πάντα, εσένα ,το κρεβάτι, το αίμα.Συνάμα, όμως, ήταν κι ένας φόβος που μου άρεσε.Ξέρεις αυτό το είδος του φόβου που δεν σε απομακρύνει από τον πόθο σου, αντίθετα σε ερεθίζει, σου δίνει φτερά, ακόμα κι αν μπορεί να σε κάψει."(σελ.43) Στο αλληγορικό αυτό μυθιστόρημα σκιαγραφείται το πορτρέτο μιας γυναίκας που την αρραβώνιασαν στα 17, ενώ ο μνηστήρας της απουσίαζε στον πόλεμο. Όταν έγινε ο γάμος, στη θέση του γαμπρού υπήρχε μια φωτογραφία και ένα χαντζάρι και η ίδια όφειλε να είναι χαρούμενη που θα παντρευόταν έναν " ήρωα" που δεν είχε δει ποτέ δια ζώσης. Η υποτίμηση του γυναικείου φύλου είναι αισθητή και μέσα στους κόλπους της οικογένειας, καθώς ο πατέρας ψυχρός και βίαιος νοιάζεται μόνο για τα ορτύκια του και δίνει την δωδεκάχρονη κόρη του σε έναν άντρα 40 ετών για να πληρώσει ένα στοίχημα. Ο τίτλος του βιβλίου " η πέτρα της υπομονής"(σενγκέ σαμπούρ) δηλώνει την πέτρα στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να εξομολογηθούν τα μυστικά τους, μέχρι που αυτή να σπάσει και οι ίδιοι να λυτρωθούν από τα βάσανα και τις δυστυχίες. Για την γυναίκα αυτή ο άντρας της είναι η μαγική πέτρα στον οποίον θα αποκαλύψει όλες της τις δυστυχίες, γιατί την ακούει στωικά χωρίς να αντιδρά. "Αν κάθε θρησκεία είναι μια ιστορία αποκάλυψης, η αποκάλυψη μιας αλήθειας, τότε σενγκέ σαμπούρ μου, και η δική μας ιστορία είναι κι αυτή θρησκεία. Η θρησκεία μας!" (σελ. 149) Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια εμπόλεμη ζώνη, καθώς ακούγονται εκρήξεις μέσα στο σκοτάδι, οι ήχοι από τα καλάσνικοφ, το παραλήρημα μιας γριάς που έχει χάσει τα λογικά της, οι βαριές ανάσες των ανθρώπων πίσω από τις κλειστές πόρτες. Όταν ένας στρατιώτης εισβάλει στο σπίτι της συνοδευόμενος από ένα αγόρι που τραυλίζει, η γυναίκα για να αποφύγει τον βιασμό θα πει ότι εκδίδεται, γιατί τότε θα θεωρηθεί αμαρτωλή και δεν θα την πειράξουν.Τότε θα θυμηθεί τα λόγια της θείας της ότι " όσοι δεν ξέρουν να κάνουν έρωτα , αυτοί κάνουν πόλεμο". Πραγματικά πρόκειται για ένα βιβλίο θαρραλέο , με γλώσσα απέριττη και ποιητική γεμάτο ρεαλισμό, ωμότητα και αληθοφάνεια.Μέσα από αυτό αναδεικνύεται το μέγεθος της βιαιότητας που είμαστε ικανοί να επιβάλουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.Αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε!