Το μυθιστόρημα της Ιωάννας Ντούμπρου "Αρκτικός" είναι η ιστορία μιας γυναίκας και ενός άντρα, που αποφασίζουν στα εβδομήντα τους να κάνουν ένα ταξίδι με πυρηνικό παγοθραυστικό στον Αρκτικό Κύκλο. Ένας έρωτας στα πενήντα που κράτησε πάνω από δεκαεφτά χρόνια, όπως τον αφηγείται η κεντρική ηρωίδα, και που και οι δύο ένιωθαν τυχεροί που τον συνάντησαν. "Έχουμε όμως συμφωνήσει να είμαστε ευγνώμονες, γιατί θα μπορούσαμε να μην έχουμε καν συναντηθεί, θα μπορούσαμε να μην είχαμε αγαπήσει βαθιά ο ένας τον άλλον, αλλά να είχαμε αγαπήσει κάποιους άλλους ή να είχαμε μείνει μόνοι- ποιος ξέρει.Μοιάζουμε πια σαν δυο μπουκάλια με κρασιά που παλιώνουν δίπλα δίπλα, μέχρι που μια μέρα βρίσκονται δίχως να το καταλάβουν στο ίδιο μπουκάλι.." (σελ 37) Θα ταξιδέψουν στην έρημο στο Ντουμπάι, και στην Αγία Πετρούπολη όπου η γυναίκα θα πέσει θύμα ληστείας, προκειμένου να ξεκινήσουν το πανάκριβο ταξίδι για το Μούρμανσκ με ένα γκρουπ ετερόκλητων ταξιδευτών. "Πρέπει να έχετε κάτι να παθιάζεστε και κάτι να περιμένετε" έλεγα πάντα στους μαθητές μου, είναι ο μόνος τρόπος να μείνετε νέοι για πάντα." Μια εμπειρία ζωής , να περιβάλλεσαι από παγετώνες και παγόβουνα, να κάνεις μια βόλτα με αερόστατο πάνω από τους πάγους, να βλέπεις τις πολικές αρκούδες, να ακούς το σπάσιμο των πάγων σε ένα απόκοσμο τοπίο, εκεί όπου η έλλειψη φωτός μπορεί να επηρεάσει την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. "Πουθενά δεν αισθάνεσαι πιο μικρός απ' ότι στον Αρκτικό.Ο εγωισμός σου συνθλίβεται" ( σελ.205) Μια ενδοσκόπηση στην ψυχή μιας γυναίκας που μεγαλώνει, μιας γυναίκας που έχει ξεφύγει από τη μέγγενη της προδιαγεγραμμένης πορείας και των προσδοκιών των άλλων, που αποφεύγει να σκεφτεί υπερβολικά τα πράγματα ,γιατί αλλιώς δεν θα τολμήσει να ρισκάρει, που εξακολουθεί να είναι ερωτευμένη χωρίς να νοιάζεται για τη φθορά του χρόνου. Ιστορίες για πλοία που χάθηκαν στους πάγους, μαθήματα γεωγραφίας για διάφορους προορισμούς, μαγικές λέξεις που έχουν επινοήσει οι εσκιμώοι και οι Ινουίτ για το χιόνι, κανιβαλισμός μπροστά στο ένστικτο της επιβίωσης, λαοί σοφοί που σέβονται τη φύση, που ξέρουν τι θα πει να ζεις και ότι η ζωή είναι πραγματικό δώρο. "Αν πιστεύετε ότι υπάρχει μόνο η ζωή που ζείτε τώρα, τότε δεν έχετε μακρόπνοο όραμα και τίποτα δεν σας σταματά από το να ζείτε εγωιστικά σαν να είναι η τελευταία γενιά πάνω στον πλανήτη.Αν όμως πιστεύετε πως η συνείδησή σας συνεχίζει και πως κάθε ζωή δεν είναι παρά μία χάντρα σ' ένα ιερό κολιέ, ξέχωρη από τις υπόλοιπες και συνάμα μέρος του όλου, τότε τα πάντα αλλάζουν.Τα πράγματα αποκτούν βαρύτητα ..."( σελ 165) Όταν τελικά το παγοθραυστικό φτάνει στην κορυφή του κόσμου, τότε μια αποκάλυψη θα δημιουργήσει μια ρωγμή στη σχέση του ζευγαριού, ηοποία ή θα επουλωθεί ή θα οδηγήσει σε αδιέξοδο. Ένα υπέροχο βιβλίο, γραμμένο με πάθος , ένας ύμνος στον έρωτα και στην αναμονή του ταξιδιού που στην αρχή φαντάζει ανέφικτο αλλά τελικά γίνεται πραγματικότητα. "... είναι ωραίοι οι άνθρωποι που δε φοβούνται να δώσουν στον εαυτό τους αυτό που χρειάζεται ακόμα κι αν φαντάζει επικίνδυνο, παράξενο ή μοναχικό" ( σελ 202)