Η Λετισιά Κολομπανί , συνεχίζει με το βιβλίο της "Χαρταετός" την ιστορία της ηρωίδας της "Πλεξούδας", της μικρής Λαλίτας. Κεντρική ηρωίδα , στο νέο της μυθιστόρημα ,η Λένα, δασκάλα σε σχολείο της Γαλλίας που μετά από μια προσωπική της τραγωδία αφήνει την παλιά της ζωή και πηγαίνει σε ένα χωριό στον κόλπο της Βεγγάλης, στην Ινδία. " Το φευγιό είναι σωτηρία μερικές φορές, σκέφτεται.Νιώθει ότι χρειάζεται τον ήλιο, το φως.Ότι χρειάζεται τη θάλασσα." "Ο Φρανσουά κάπως έτσι έλεγε ότι είναι η ευτυχία:να είσαι με τα μαλλιά στον άνεμο και τα πόδια στο νερό." Ένα πρωί την ώρα που κολυμπάει, παρασύρεται από θαλάσσια ρεύματα και κινδυνεύει να πνίγει.Τότε την σώζει ένα μικρό δεκάχρονο κορίτσι που παίζει στην παραλία με τον χαρταετό του.Στην προσπάθεια της να επικοινωνήσει με την μικρή, συνειδητοποιεί ότι δε γνωρίζει γραφή και ανάγνωση και έτσι στον νου της έρχεται μία ιδέα τρελή και αλλόκοτη:να χτίσει ένα σχολείο για όλα τα παιδιά σαν την Λαλίτα, που δε γεννήθηκαν στη σωστή πλευρά του κόσμου, αλλά στους Ανέγγιχτους, τους λεγόμενους Ντάλιτ που είναι υπόδουλοι στις ανώτερες κάστες. Και ενώ η παιδική εργασία απαγορεύεται επισήμως δια νόμου, χιλιάδες παιδιά εργάζονται ,αντί να πηγαίνουν σχολείο, ώστε να συνεισφέρουν οικονομικά στις οικογένειές τους.Η Λένα θεωρώντας την εκπαίδευση ως μαζικό όπλο δημιουργίας θα δώσει τον δικό της αγώνα για να πετύχει την ίδρυση ενός σχολείου, εφόσον η μόρφωση είναι η μοναδική ευκαιρία που τους δίνεται για να ελευθερωθούν από τη μοίρα στην οποία η κοινωνική τους καταγωγή τα έχει καταδικάσει. Στην προσπάθεια της θα συνεισφέρει και μια ομάδα , κοριτσιών με αρχηγό την ατίθαση Πρέετι που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών, καθώς στη χώρα της ο βιασμός είναι ένα σύνηθες φαινόμενο και οι μηνύσεις σπανίως καταλήγουν σε κυρώσεις. Η Λένα θα συναντήσει πολλές δυσκολίες μέχρι να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, γιατί οι γονείς προτιμούν να μην στέλνουν τα παιδιά στο σχολείο και να τα εξωθούν στην εργασία ή να τα παντρεύουν από μικρή ηλικία.Η αμάθεια και οι προκαταλήψεις δεν θα εκλείψουν αν τα παιδιά δεν αποκτήσουν τη στοιχειώδη εκπαίδευση, αν δεν αφήσουν το σφουγγάρι και τη σκούπα και δεν κρατήσουν στα χέρια τους το στιλό και το τετράδιο. Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα , φεμινιστικό , αγωνιστικό και θαρραλέο που αξίζει να διαβάσουν μικροί και μεγάλοι, καθώς είναι γραμμένο με ευαισθησία και απλότητα. "Η κούνια είναι σαν τον χαρταετό , σκέφτεται , ξεκινά από το έδαφος για ν' ανέβει στον ουρανό, αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας.Το ίδιο θα γίνει και μ' αυτά τα παιδιά, που γεννήθηκαν μέσα στη φτώχεια και η μόρφωση θα τα βοηθήσει να φτάσουν ψηλά." (σελ.158) Τρεις μαχήτριες ,τρεις επιζήσαντες, τρεις πολεμίστριες:η Λένα, η Πρέετι και η Λαλίτα.Η καθεμιά τους πέρασε μέσα από μία κόλαση και κατάφερε να επιβιώσει.Δε χρειάζεται να έχουν το ίδιο αίμα στις φλέβες τους για να είναι αδερφές, μανάδες και κόρες. Η ζωή τις δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να ονειρευτούν ένα καλύτερο αύριο.