Το μυθιστόρημα του Χρόνη Μουστάκα "Οι ιππότες του ουρανού" μας μεταφέρει στα τέλη του 11ου αιώνα στο δυτικό Μεσαίωνα , όταν έλαβε χώρα η Α' Σταυροφορία των crucesignati, εκείνων που φέρουν το σήμα του σταυρού, με αποστολή τους να ελευθερώσουν τους Άγιους Τόπους από τους μουσουλμάνους. Η ιστορία ξεκινά στη Σκωτία όταν ο Αμβρόσιος, ένας μοναχός από το αβαείο του Αγίου Ελεήμονος μαζί με τον παιδικό του φίλο Λάιαλ Λούκας θα ξεκινήσουν από το Κλερμόν της Γαλλίας για να πάρουν μέρος στη Σύνοδο του πάπα Ουρβανού Β' και με ενδιάμεσο σταθμό το Βυζάντιο να φτάσουν μέχρι τα Ιεροσόλυμα πολεμώντας τους άπιστους. Διασχίζοντας την Ουγγαρία σε μια πορεία που θα κρατήσει τέσσερα χρόνια θα συνδεθούν με στενή φιλία και με τον Βυζαντινό αξιωματικό Νικόλαο Λώτα και έτσι οι τρεις αυτοί βασικοί ήρωες θα ζήσουν μοναδικές περιπέτειες μέσα από μια πορεία αυτογνωσίας. Αυτή η μετακινούμενη Βαβέλ από όλα τα βασίλεια της Δυτικής Ευρώπης απαρτίζεται από ευγενείς, ιππότες , απλούς πολίτες, τεχνίτες, σιτιστές ιερείς και μοναχούς, που βιώνουν δύσκολες συνθήκες με την έλλειψη τροφής και νερού ή τις ασθένειες που τους μαστίζουν. Μετά την πολιορκία της Νίκαιας και την παράδοση των Σελτζούκων στους Ρωμανούς ο Αμβρόσιος εξαιτίας της ευαίσθητης φύσης του και του χριστιανισμού συνειδητοποιεί τη βαναυσότητα του πολέμου ,καθώς οι περιγραφές των μαχών είναι σκληρές και απάνθρωπες και ο θάνατος γίνεται πιο αξιοσημείωτος ή πραγματικός όταν ο νεκροί είναι πρόσωπα γνωστά και οικεία. Εκτελώντας χρέη χρονικογράφου, καθώς γνωρίζει γραφή και ανάγνωση και έχοντας διαβάσει στα λατινικά από μετάφραση την Ιλιάδα του Ομήρου, παραλληλίζει τις μάχες των σταυροφόρων με αυτές των Αχαιών και των Τρώων. " Η Ιλιάδα είναι η πιο γοητευτική αρχαία ιστορία που έχω διαβάσει.Είναι χωρίς Θεό αλλά ολόκληρο το έργο το διατρέχει η ηθική και η αρετή.Δυστυχώς οι ήρωες των Ελλήνων και των Τρώων ο ένας μετά τον άλλον χάνονται.Ακόμα κι αν προσπαθούν να είναι συνεπείς στους νομούς, στα ήθη και στα έθιμα της εποχής τους.Ίσως αυτό να ήθελε να μας διδάξει τελικά ο Όμηρος.Η δύναμη, το πάθος, ο έρωτας, το μίσος, η ανδρεία, το ήθος αλλά και η δολιότητα θεών , ημίθεων και ανθρώπων είναι ατελή στοιχεία φθαρτών υπάρξεων, που φεύγουν και χάνονται για πάντα αργά ή γρήγορα." ( σελ.326) Όταν στις 15 Ιουλίου του 1099 θα γίνει η κατάληψη της Ιερουσαλήμ οι σταυροφόροι που ήθελαν να κλέψουν λάφυρα και να βρουν αμύθητα πλούτη επιδίδονται σε ανήκουστες λεηλασίες και όσο δεν έβρισκαν εξαγριώνονταν περισσότερο.Με 2345 νεκρούς δεν υπήρχαν πια μουσουλμάνοι και Εβραίοι ζωντανοί , μια πραγματικότητα που οι ηττημένοι δεν θα την συγχωρήσουν ποτέ. Ανάμεσα στους σταυροφόρους ο Αμβρόσιος συναντά εκτός από τον φίλο του Νικόλαο και άλλους Έλληνες και νιώθει μια ιδιαίτερη εκτίμηση για αυτούς. " Με εντυπωσιάζει η στάση των Ελλήνων...είναι αγέρωχοι και δείχνουν στρατιώτες ακόμα και ύστερα από χιλιάδες μίλια μακριά από τη βάση τους..Όμως πολεμούν με έναν τρόπο αήττητο και απόλυτο.Με έναν τρόπο καθαρό, σαν να λαμβάνουν μέρος σε κάποιο τουρνουά.Το μάθημα τους είναι "Νίκη ή Θάνατος".Από το πεδίο φεύγουν νικητές ή νεκροί, όπως οι πρόγονοι τους.Νιώθω πολύ καλά που βρίσκομαι ανάμεσα τους." ( σελ.498) Πρόκειται για ένα ογκώδες μυθιστόρημα , που επιμένει στις περιγραφές των μαχών και ενδέχεται να κουράσει τον αναγνώστη αλλά ο συγγραφέας χωρίς να ωραιοποιεί την ιστορία την αποδίδει με ρεαλισμό , ακρίβεια και ωμότητα.Έχει ενδιαφέρον ότι περιγράφει με έμφαση τις διαφορές τριών κόσμων, των Δυτικών , των Βυζαντινών και των μουσουλμάνων με τα διαφορετικά ήθη, πολιτισμό και πιστεύω. Μια πρόταση , λοιπόν, για όσους αποζητούν την περιπέτεια και γοητεύονται από ιππότες με λευκές μπέρτες που έχουν επάνω τους τον κόκκινο σταυρό ,ταγμένοι σε έναν ιερό σκοπό.