"Στη ράχη της τίγρης" είναι ο τίτλος του τελευταίου μυθιστορήματος του Τούρκου συγγραφέα Ζουλφί Λιβανελί που πραγματεύεται τη ζωή του έκπτωτου Σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ Β' το 1909 που εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε φυλακισμένος για τριάμισι χρόνια στη βίλα Αλλατίνη. Στον γιατρό Ατίφ Χουσεΐν ανατέθηκε η ιατρική παρακολούθηση και η φροντίδα της υγείας του ίδιου και της οικογένειάς του και έτσι από τα ημερολόγια που κράτησε σκιαγραφείται η προσωπικότητα του πανίσχυρου αυτού σουλτάνου , όσο κατείχε την εξουσία αλλά και όσο διάστημα την έχασε. Ένας σουλτάνος που δεν ενδιαφέρθηκε για την ποίηση και την καλλιγραφία αλλά ασχολήθηκε με την επιπλοποιία και την ξυλογλυπτική.Ως ηγεμόνας είχε κατορθώσει να διατηρήσει την ισορροπία ανάμεσα σε μουσουλμάνους, ορθόδοξους χριστιανούς, καθολικούς και Εβραίους για 33 χρόνια σε μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν σε τρεις ηπείρους.Χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τα σπουδαία και θαυμαστά ιστορικά μνημεία που βρίσκονταν στα εδάφη όπου βασίλευε, είχε ανενδοίαστα χαρίσει στους Γερμανούς τα σωζόμενα μέρη του βωμού της Περγάμου και άλλα αρχαία ερείπια. Στους ξένους που ζητούσαν άδεια ανασκαφών έλεγε" Αν βρείτε χρυσό και κοσμήματα είναι δικά μου, οι πέτρες δικές σας και έτσι στάλθηκαν στην Ευρώπη φορτία ολόκληρα από αρχαιολογικά ευρήματα.( Σελ.279) Θεωρούσε το πόλεμο φριχτό πράγμα που οδηγεί μια χώρα σε εξαθλίωση και για να κρατήσει την Θεσσαλονίκη υπό την κατοχή των Οθωμανών έσπειρε τη διχόνοια μεταξύ των άλλων λαών - Βουλγάρων και Σέρβων, σκεφτόμενος ότι για να σώσεις το θήραμα και να παρατείνεις τη ζωή του έπρεπε να βάλεις τους κυνηγούς να μαλώσουν μεταξύ τους. Πρόκειται για μια ανατομία της εξουσίας αλλά και της απώλειας, γιατί από τη μια η απόλυτη εξουσία μεθά αλλά από την άλλη όσοι την εποφθαλμιούν γίνονται αδίστακτοι, βίαιοι, παράφρονες. "Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι αυτοκράτορας προτού γευτείς την ευχαρίστηση ότι έχεις καθυποτάξει την επικίνδυνη τίγρη που έχεις καβαλήσει, αλλιώς η καθημερινότητα σου δε διαφέρει από την καθημερινότητα των άλλων , είναι το ίδιο τετριμμένη." (σελ.170) Με σκηνικό τη βίλα Αλλατίνη, που έγινε μια μινιατούρα του παλατιού, ο αναγνώστης θα μάθει τις καθημερινές συνήθειες του σουλτάνου, τους έρωτες του, τις ίντριγκες και τα πάθη που βίωσε ο επονομαζόμενος " σκιά του Θεού πάνω στη γη" μέχρι τη στιγμή που ο ίδιος θα επιστρέψει πίσω στην Κωνσταντινούπολη το 1912, όχι όμως ως θριαμβευτής αλλά ως υποψήφιο θήραμα της τίγρης που τόσο καιρό κοιμόταν.