"Αυγή, το θαμμένο τετράδιο" είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη ,το οποίο διαδραματίζεται στην περιοχή μας:το Παλαιό Τρίκερι, τα Χάνια Πηλίου , τον Άγιο Λαυρέντιο και τον Βόλο και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να το διαβάσετε. Ένα νεαρό κορίτσι βρίσκει στο νησί το Τρίκερι ένα κρυμμένο τετράδιο μέσα στην κουφάλα ενός δέντρου, το οποίο διατηρήθηκε εβδομήντα χρόνια, καθώς ήταν τυλιγμένο σε δέρμα ενός ζώου.Με τον πατέρα της δημοσιογράφο στο επάγγελμα, διαβάζουν το ημερολόγιο της Αυγής, η οποία είχε έρθει εξόριστη στο νησί τον Ιούνιο του 1949.Η αφήγηση μας μεταφέρει λίγα χρόνια νωρίτερα το 1946, όταν η Αυγή πολεμώντας στο βουνό με τους αντάρτες είχε γνωρίσει τον Αιμίλιο.Αν και η αποφυγή των ερωτικών σχέσεων μεταξύ των μελών μιας ομάδας ήταν ένας τρόπος να προστατευτεί η οργάνωση, οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν. "Θαρρείς και τους ένωσαν δύο χέρια αγγέλων, γιατί δίχως αυτό το σμίξιμο και το φιλί, η γη θα σταματούσε να γυρνά...Τί παράξενο πλάσμα που είναι ο άνθρωπος!Αρκεί ένα σμίξιμο των χειλιών για να αλλάξει μεμιάς ο κόσμος στα μάτια του."( σελ.72) Μια αναπάντεχη σύλληψη θα χωρίσει το ζευγάρι και η Αυγή θα βρεθεί στο Τρίκερι, με άλλες εξόριστες.Οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης περιγράφονται ρεαλιστικά, ενώ η σκληρότητα των βασανιστηρίων και η απανθρωπιά των δεσμοφυλάκων δίνονται με μελανά χρώματα.. Ύστερα από πολλά απρόοπτα και ανατροπές η Αυγή θα γεννήσει το παιδί της, αλλά η χαρά της μητρότητας δεν θα κρατήσει πολύ. "Έμοιαζε με τα πουλιά που τους αφήνεις την πόρτα του κλουβιού τους ανοιχτή, αλλά εκείνα δεν τολμάμε να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν μεμιάς στην ελευθερία.Εκείνη ,όμως, ακόμα και φτερά να είχε προς ποια ελευθερία να πετούσε;"(σελ.317) Καθώς η ίδια θα προσβληθεί από φυματίωση θα μεταφερθεί τον Απρίλιο του 1951 στο σανατόριο του Πηλίου, το οποίο διευθύνει ο Γεώργιος Καραμάνης. Ο εξαιρετικός αυτός γιατρός και άνθρωπος θα κάνει το παν για να την σώσει, ενώ τα νοσήλιά της θα πληρώσει ένας ανώνυμος ευεργέτης. Αρκετές παράλληλες αφηγήσεις κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος, ενώ οι ζωές όλων των ηρώων συνδέονται με ευρηματικό τρόπο με το θαμμένο τετράδιο. Ένα συγκινητικό και ανθρώπινο μυθιστόρημα που ξεκινάει από την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ξεδιπλώνει το δράμα του εμφυλίου χωρίς να παίρνει θέση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς, μιλάει για τους τόπους εξορίας στους οποίους οι εξόριστοι υποβάλλονταν σε εξευτελιστικά μαρτυρία και βιασμούς, όταν δεν υπέγραφαν δήλωση φρονημάτων. Το Παλαιό Τρίκερι δεν ήταν μόνο ορμητήριο των σφουγγαράδων, και ένας φυσικός παράδεισος όπως το βλέπουν οι σημερινοί επισκέπτες που ανηφορίζουν στο Μοναστήρι, αλλά και ένας τόπος όπου απλοί άνθρωποι στερήθηκαν την ελευθερία τους και έχασαν την αξιοπρέπειά τους. " Όμως , όπως θα έβλεπε και αργότερα , η ζωή έβρισκε πάντα τον τρόπο να ξεπετάγεται σαν το φιντανάκι από τη σχισμή του βράχου, για να κοιτάξει κατάματα τον ήλιο." ( σελ.123) Ο συγγραφέας του "Σασμού" και του "Ναυαγίου", Σπύρος Πετρουλάκης, στο τελευταίο του μυθιστόρημα που θα μπορούσε κι αυτό να μεταφερθεί στην τηλεοπτική οθόνη.