Ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2017 Ιάπωνας συγγραφέας Καζούο Ισιγκούρο, γράφει το μυθιστόρημα "Οι Απαρηγόρητοι" , ένα ιδιαίτερα απαιτητικό βιβλίο για τη διαταραγμένη προσωπική ζωή των μεγάλων καλλιτεχνών, οι οποίοι αφιερώνουν στην Τέχνη τους περισσότερο χρόνο από όσο διαθέτουν για την οικογένειά τους, τους γονείς ή τους φίλους. Σε μια πόλη της Κεντρικής Ευρώπης, το όνομα της οποίας δεν αναφέρεται, καταφτάνει ο διεθνούς φήμης πιανίστας Ράϊντερ για να δώσει μια συναυλία την οποία δεν θυμάται πότε συμφώνησε. Η ιστορία διαδραματίζεται σε δύο μόλις ημέρες- θυμίζει τον "Οδυσσέα" του Τζόυς- και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ο ήρωας παρίσταται σε μια σειρά απρόβλεπτων συναντήσεων μικρής διάρκειας με διάφορα πρόσωπα: ξενοδοχειακούς υπαλλήλους, παλιούς συμμαθητές, άλλους ομότεχνους μουσικούς, ομάδες Αλληλεγγύης πολιτών, φωτογράφους, δημοσιογράφους, οι οποίοι του ζητάνε κάτι και αυτός συνεχώς αναβάλει την πρόβα που πρέπει να κάνει πριν την συναυλία. Το καφκικό σκηνικό στο οποίο λαμβάνουν χώρα όλες οι σκηνές άλλοτε είναι απόκοσμο και μυστηριώδες και άλλοτε κωμικό: ένα λαβυρινθώδες ξενοδοχείο , στενοί διάδρομοι, πόρτες που δεν οδηγούν πουθενά, σκάλες απότομες, δρόμοι αδιέξοδοι, σκοτεινά δάση, πλατείες.Όσοι τον περιβάλλουν φαίνεται ότι έχουν στενή σχέση μαζί του, όπως ο αχθοφόρος του ξενοδοχείου που του μιλάει για την κόρη του με την οποία δεν έχουν καλές σχέσεις , η οποία όμως είναι η σύζυγος του Ράϊντερ και εμφανίζεται ή εξαφανίζεται με τον μικρό τους γιο, τον Μπόρις. Έτσι παντού υψώνονται εμπόδια και ο ήρωας προσπαθεί να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από τη φαντασία ή το όνειρο.Επιπλέον οι ηγέτες της κοινότητας τον χρησιμοποιούν για να προβληθούν οι ίδιοι και όσα υποστηρίζουν και του ζητούν πριν τη συναυλία να δώσει μια ομιλία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι ή κάποιες συντεχνίες εργαζομένων. " Εγώ , η μουσική, δεν είμαστε τίποτα παραπάνω για σένα από τις ερωμένες που θέλεις να έχεις γύρω σου να σε παρηγορούν.Πάντα θα επιστρέφεις στη μία και μοναδική σου αγάπη.Το τραύμα σου...Το τραύμα σου δεν είναι και κάτι το τόσο σημαντικό, τίποτα το σημαντικό.Και μόνο σε ετούτη εδώ την πόλη υπάρχουν άνθρωποι με πολύ πιο σοβαρά τραύματα.Κι όμως συνεχίζουν τη ζωή τους όλοι τους, με πολύ μεγαλύτερο θάρρος απ' ότι έχεις εσύ ποτέ επιδείξει.Συνεχίζουν τη ζωή τους.Γίνονται κάτι, κάνουν κάτι αξιόλογο."( σελ.598) Δυσκολη αλλά ενδιαφέρουσα γραφή,μέσα από την οποία περνούν όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο:ο ιερός χώρος της Τέχνης, η μοναξιά του δημιουργού, η υποκρισία της κοινωνίας, τα εργασιακά δικαιώματα των αδύναμων, η αυστηρή κριτική των γονιών που καταπιέζουν τα παιδιά τους , ο άνθρωπος που δεν βρίσκει παρηγοριά σε απλά και καθημερινά πράγματα. Για απαιτητικούς αναγνώστες που έχουν υπομονή και θα διαβάσουν μέχρι τέλος το βιβλίο!