"Αντίσταση" είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος του Όουεν Σίερς, το οποίο διαδραματίζεται σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα της Ουαλίας, το 1944 μετά την απόβαση των γερμανικών στρατευμάτων στην Μ.Βρετανία. Η Σάρα ,η νεαρή γυναίκα ενός αγρότη, ξυπνώντας ένα πρωί ανακαλύπτει ότι ο άντρας της έχει εξαφανιστεί μαζί με τους υπόλοιπους άντρες της περιοχής. "Λες και η κοιλάδα είχε ζήσει ένα δικό της εβραϊκό Πάσχα και οι γυναίκες είχαν μείνει ανέγγιχτες από το σκοτεινό άγγελο που τους πήρε τους άντρες τους.( σελ.76) Ο Άλμπερχτ, επικεφαλής της ομάδας του γερμανικού στρατού, έχοντας σπουδάσει στην Αγγλία και γνωρίζοντας την αγγλική γλώσσα επικοινωνεί με τις γυναίκες και τις διαβεβαιώνει ότι θα τις αφήσουν ανενόχλητες να συνεχίσουν τις δουλειές τους στα κτήματα.Ένας βαρύς χειμώνας με πυκνό χιόνι τους αποκόπτει από τον υπόλοιπο κόσμο και έτσι οι Γερμανοί στρατιώτες αναλαμβάνουν να τις βοηθήσουν στις αγροτικές- κτηνοτροφικές εργασίες ζητώντας σε αντάλλαγμα τροφή.Τρεις μήνες μακριά από τις πολεμικές συρράξεις ,δίπλα στη φύση ξαναβρίσκουν την ανθρωπιά τους, εξομολογούνται και αφήνουν να βγει προς τα έξω ο πόνος τους για αυτούς που έχασαν ή για όσα τους στέρησε ο πόλεμος. "Απορροφημένες στις δουλειές τους, χαμένες στις σκέψεις τους για τους άντρες τους οι γυναίκες είχαν ακρωτηριαστεί από τον παραπέρα κόσμο.Λες και ο κόσμος είχε ξεχάσει την ύπαρξη τους."(σελ222) Ο Άλμπερχτ αποκαλύπτει στην Σάρα ,με την οποία σιγά σιγά θα αποκτήσει μια φιλική σχέση, ότι η αποστολή τους ήταν να βρουν τον Mappa Mundi, έναν χάρτη που για τον Χίμλερ ήταν υπόβαθρο της φυλετικής ιδεολογίας του, ο οποίος είχε καταχωνιαστεί σε μια σπηλιά για να διασωθεί από τους βομβαρδισμούς. Οι ανθρώπινες και ζεστές σχέσεις που θα αναπτυχθούν ανάμεσα στους Γερμανούς στρατιώτες και στις γυναίκες της κοιλάδας μπορούν να αποβούν επικίνδυνες και για τους δύο, εφόσον θεωρούνται συνεργασία με τον κατακτητή ή αμέλεια του καθήκοντος. Το βιβλίο είναι αρκετά αργό στις περιγραφές , αλλά αυτό που μένει είναι η θέληση των ανθρώπων να ζήσουν είτε ανήκουν στους κατακτητές, είτε στους αντιστασιακούς Βρετανούς, είτε είναι άμαχοι που το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν ειρηνικά. Τα δύο κομμάτια του βιβλίου που μου έκαναν εντύπωση ήταν η εξομολόγηση του Άλμπρεχτ στη Σάρα ότι ένας Γερμανός γιατρός είχε διαταγή να σκοτώνει τους τραυματίες του πολέμου για να μην πέφτει το ηθικό του κόσμου, όταν βλέπουν τους άντρες χωρίς πόδια, μέχρι που στο τέλος ο γιατρός δεν άντεξε και αυτοκτόνησε. Το άλλο έχει να κάνει με τις απαγορεύσεις που επέβαλαν οι Γερμανοί των Ες Ες που θεωρούνταν καλλιεργημένοι ακόμα και στην τέχνη της μουσικής, όταν αυτή δεν συμμορφώνονταν στην ιδεολογία της Αρίας φυλής.Τα συμπεράσματα δικά σας! "Απαγορεύεται να κουνάς το σαξόφωνο πέρα δώθε.Απαγορεύεται να βάζεις σουρντίνα στην τρομπέτα.Απαγορεύονται οι εξεζητημένες τρίλιες και οι δίφωνες συγχορδίες στα χάλκινα πνευστά.Εννοούσε ότι δεν έπρεπε να υπάρχει τίποτα που να θυμίζει "την νέγρικη μουσική" , όπως την αποκαλούσαν."(σελ 375)