Η Νορβηγίδα Μάγια Λούντε με την "Ιστορία των μελισσών" μας δίνει ένα διορατικό μυθιστόρημα, το οποίο διερευνά αν ο άνθρωπος θα επιβίωνε σε έναν κόσμο χωρίς μέλισσες. Η πρώτη ιστορία ξεκινά στην Κίνα του 2098 όταν οι άνθρωποι ανεβασμένοι στα δέντρα τα πασπαλίζουν με γύρη για να γίνει η επικονίαση, εφόσον λόγω των φυτοφαρμάκων δεν υπάρχουν πια μέλισσες. Η δεύτερη ιστορία διαδραματίζεται στο Οχάιο των ΗΠΑ το 2007, όπου ο μελισσοκόμος Τζόρτζ ελπίζει ότι ο γιος του , φοιτητής Αγγλικής Φιλολογίας θα συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση. Με τον χρόνο να γυρίζει πίσω στην τρίτη ιστορία στην Αγγλία του 1852 ο βιολόγος Γουίλιαμ Σάβατζ μελετά έναν νέο τύπο κυψέλης, που μπορεί να αποδειχτεί σανίδα σωτηρίας για αυτόν και την πολυμελή του οικογένεια. Οι τρεις αυτές ιστορίες θα ενωθούν σε μια με το ίδιο θεματικό κέντρο, γεγονός που δίνει στο μυθιστόρημα το αίσθημα της αγωνίας, της περιέργειας, της ανησυχίας για το αν θα συμβεί μια οικουμενική καταστροφή ή αν ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να ελπίζει ότι ίσως να έρθει μια νέα εποχή. Ένας βιολόγος δοκιμάζει μια τεράστια απογοήτευση, όταν ενώ έχει εφεύρει την "Πρότυπη κυψέλη Μελισσών", ανακαλύπτει ότι σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη κάποιος άλλος είχε κάνει την ίδια ανακάλυψη λίγο πιο γρήγορα από αυτόν και έτσι τα εύσημα πηγαίνουν σε εκείνον. Ο Τζορτζ, ο μελισσοκόμος από το Οχάιο που κατασκεύαζε μόνος του τις κυψέλες, αντιστεκόμενος στην εκβιομηχάνιση της παραγωγής, βλέπει τους κόπους μιας ζωής να χάνονται, όταν το 2007 εξαιτίας του Συνδρόμου Κατάρρευσης των Μελισσών χιλιάδες μέλισσες εξαφανίζονται.Κύρια αιτία του θανάτου τους ήταν τα φυτοφάρμακα, καθώς οι δηλητηριώδεις ουσίες επηρέαζαν το νευρικό σύστημα των μελισσών.Ένοχο για την εξαφάνιση τους ήταν και το άκαρι βαρρόα- ένα παράσιτο που επιτίθονταν στις μέλισσες, ρουφώντας τα λεμφικά τους υγρά και εξαπλώνοντας ιούς που συχνά δεν ανακαλύπτονταν πάρα πολύ αργότερα.Μερίδιο ευθύνης, βέβαια, έχουν και οι ακραίες καιρικές συνθήκες: η μακροχρόνια ανυδρία , οι βαριοί χειμώνες ή οι καταστροφικές βροχές, καθώς και οι μονοκαλλιέργειες που στερούν από τις μέλισσες την τροφή τους. Με αυτό το εφιαλτικό σενάριο εκατό χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 2045 στον πλανήτη δεν έχουν απομείνει πια μέλισσες και έτσι οι μεγάλες υπερδυνάμεις όπως η Κίνα, η Αμερική και η Αυστραλία ψάχνουν να βρουν πώς θα επιβιώσουν, ενώ οι άνθρωποι λιμοκτονούν καθώς η τροφή λιγοστεύει. Ακόμα πιο μπροστά στο μέλλον το 2098 η Τάο με τον άντρα της τον Κουάν σε μια Κυριακάτικη εκδρομή βλέπουν τον γιο τους ημι-λιπόθυμο.Κατά τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο οι αρχές της πόλης τον εξαφανίζουν και η μητέρα του ξεκινά ένα σκληρό ταξίδι αναζήτησης. Τρεις εκπληκτικές παράλληλες ιστορίες για το αόρατο νήμα που συνδέει τον κόσμο των ανθρώπων με τον κόσμο των μελισσών. "Οι νεογέννητες βασίλισσες εγκατέλειπαν την κυψέλη, πετούσαν μακριά και σ ' αυτές τις εναέριες βόλτες συνέβαινε...Η βασίλισσα επέστρεφε γεμάτη με σπέρμα από τους κηφήνες , αλλά ταυτόχρονα σκεπασμένη από τα γεννητικά τους όργανα , που είχαν αποκοπεί κατά τη σεξουαλική τους πράξη ...ο μόνος σκοπός του κηφήνα ήταν να αναπαραχθεί και μετά να πεθάνει."( σελ 97)