Το μυθιστόρημα της Kristin Harmel " Η κόρη του Παρισιού" διαδραματίζεται στο Παρίσι του 1939, δύο μέρες μετά την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία που σήμαινε την έναρξη του πολέμου. Η Ελίζ καλλιτέχνης, γλύπτρια ξύλου, είναι παντρεμένη με τον ζωγράφο Ολιβιέ ΛεΚλέρ και περιμένει την έλευση του πρώτου της παιδιού.Μια μέρα στο δάσος της Βουλόνης η Ελίζ θα γνωρίσει μια άλλη αμερικανίδα που ζει στο Παρίσι, την Ζουλιέτ, η οποία μαζί με τον άντρα της Πολ έχουν ένα μικρό βιβλιοπωλείο στο προάστιο Μπουλόν Μπιγιανκούρ και μια δυνατή φιλία θα ενώσει τις δύο γυναίκες που έχουν κόρες στην ίδια ηλικία.Κοινή τους φίλη είναι και η Εβραία Σουζάν Λεβί με τα παιδιά της που για να τα γλιτώσει από το πογκρόμ θα τα στείλει μακριά της. Η αντιστασιακή δράση του Ολιβιέ θα του στοιχίσει τη ζωή του και η Ελίζ που θα γίνει στόχος των γερμανικών δυνάμεων κατοχής θα εμπιστευτεί στη Ζουλιέτ ό,τι πιο πολύτιμο έχει ,την κόρη της.Η ίδια θα αναγκαστεί να φύγει με πλαστά χαρτιά , για να αποφύγει τη σύλληψη.Τον Απρίλιο του 1943 μια βόμβα που θα πέσει στην περιοχή θα καταστρέψει το βιβλιοπωλείο και η οικογένεια της Ζουλιέτ θα ξεκληριστεί. Μετά την απελευθέρωση του Παρισιού κι ενώ η πόλη μοιάζει με πεδίο κόλασης βγαλμένο από κάποιον εφιάλτη, η Ελίζ θα επιστρέψει για να σμίξει με την κόρη της αλλά η Ζουλιέτ θα έχει φύγει για τη Νέα Υόρκη.Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά η Ζουλιέτ, παντρεμένη με έναν άλλον άντρα θα φτιάξει ένα ακριβές αντίγραφο του βιβλιοπωλείου της στο Παρίσι, ενώ ζει με τους εφιάλτες της και αδυνατεί να ξεφύγει από το παρελθόν.Η μοίρα θα φέρει ξανά κοντά τις δύο γυναίκες και όλα θα ανατραπούν καθώς τα γεγονότα είναι απρόβλεπτα. " Ακόμα κι αν η ζωή μας μεταμορφώνει, είμαστε όλοι αυτό που είμαστε στον πυρήνα μας, σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας."(σελ 441) Πρόκειται για ένα συγκινητικό βιβλίο που εστιάζει στις σκληρές επιλογές που καλούνται να πάρουν οι άνθρωποι σε περιόδους πολέμου, θέλοντας να επιβιώσουν.Μπορεί πόλεμος να αποθηριώνει τον άνθρωπο αλλά πάντα υπάρχουν και αυτοί που θα δείξουν καλοσύνη , δύναμη και πίστη μπροστά στις αντιξοότητες.Και δεν είναι υπερβολή ότι οι δρόμοι που δεν γνωρίζουμε ότι περπατάμε είναι αυτοί ακριβώς που μας οδηγούν εκεί ακριβώς που πρέπει να πάμε. Μια ιστορία πολέμου μέσα στην οποία ξεδιπλώνονται η αγάπη, το δέσιμο της οικογένειας, η ψυχή και η έμπνευση του καλλιτέχνη που λειτουργεί ως σεισμογράφος μιας εποχής και καταγράφει τους παλμούς της. "Νομίζω ότι η αγάπη είναι πάντα δύσκολη, επειδή απαιτεί από εμάς να χάσουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας για να κερδίσουμε περισσότερα...αλλά πιστεύω πως ό,τι κι αν θυσιάσουμε στο τέλος αξίζει τον κόπο ,αν δίνουμε αυτά τα κομμάτια σε κάποιον που ανταποδίδει εξίσου παθιασμένα την αγάπη μας."( σελ 28)