Το τελευταίο βιβλίο της Μάϊρας Παπαθανοσοπούλου " Τα παιδιά της μεγάλης σιωπής" εμπνέεται από ένα πραγματικό γεγονός που έλαβε χώρα μετά τον Εμφύλιο, όταν χιλιάδες Ελληνόπουλα γνωστά ως "τα παιδιά του Μάρκου" μεταφέρθηκαν από το ΚΚΕ και τον Μάρκο Βαφειάδη στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης. Κεντρικός ήρωας ο Σταύρος, γεννημένος το 1941, που εκπατρίστηκε την περίοδο του Εμφυλίου και εγκαταστάθηκε μαζί με άλλα παιδιά του πολέμου στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας , όπου φοιτά στο Δημοτικό σχολείο της Ελεύθερης Ελλάδας στο Ράντεμποϊλ της Δρέσδης.Εκ γενετής μονόχειρας τίθεται υπό την προστασία του Δασκάλου, Πέτρου Νικολάου, πολιτικού πρόσφυγα ,του οποίου η δράση στον ΕΛΑΣ ανακόπηκε από τη φυματίωση. Στη Δρέσδη ζει και ο θείος του παιδιού Γιάννης Παπαδάκος, γιος του ιδρυτή της περίφημης καπνοβιομηχανίας Πάπαλαντ που άλλαξε χέρια την περίοδο του ναζισμού.Ο Γιάννης θα παντρευτεί την εγγονή του συνεταίρου του πατέρα του, την Εβραία Σιμόνε, πολλά χρόνια μικρότερη, αφού την σώσει από τους Ναζί. "Το σμίξιμό τους ήταν περισσότερο ένα τεκμήριο επιβίωσης από την καθημερινή απειλή του θανάτου, μια ατόλη ομορφιάς μέσα στον ωκεανό της ασχήμιας του πολέμου." (σελ.90) Θείος και ανιψιός θα βρεθούν μετά από χρόνια και τότε ο Σταύρος θα νιώσει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα για την Σιμόνε.Τον πραγματικό έρωτα όμως θα τον γνωρίσει στο πρόσωπο της Μάρτας, ένα από "τα παιδιά του Χίμλερ" , τα οποία οι Γερμανοί εθνικιστές απέκτησαν με γυναίκες από χώρες που ήταν υπό γερμανική κατοχή, κυρίως τη Νορβηγία. Με ένα πρόγραμμα ευγονικής αποκτούσαν παιδιά που θα είχαν τα τέλεια χαρακτηριστικά της άριας φυλής, τα οποία στη συνέχεια τα άρπαζαν από τις μητέρες τους και τα έστελναν για υιοθεσία στη Γερμανία. Κάποια στιγμή ο Σταύρος θα συλληφθεί από το Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας της Στάζι και θα του προτείνουν να γίνει κατάσκοπος τους.Τότε θα βρεθεί μπροστά σε ένα δίλημμα, αν θα αποδράσει ή αν θα συμβιβαστεί με το καθεστώς. "Σκέψου τη ζωή σαν τον τρόπο με τον οποίο παίζεις τάβλι.Εκμεταλλεύεσαι σωστά ακόμη και τις καλές ζαριές που σου τυχαίνουν, και κερδίζεις τις παρτίδες τη μια μετά την άλλη.Όπως μετατρέπεις τα εμπόδια σε ευκαιρίες στο παιχνίδι, έτσι να κάνεις και στη ζωή σου."( σελ.176) Ένα μυθιστόρημα που μας μεταφέρει την παράνοια ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος , που χρησιμοποιούσε μεθόδους ανάκρισης, χειραγώγησης και κατασκοπείας για να ελέγχει τους πολίτες.Μέσα στα ανεξίτηλα τραύματα που άφησε ο Ψυχρός Πόλεμος θα γεννηθεί κι ένας έρωτας, ενώ στις σελίδες του βιβλίου βλέπουμε να συγκρούεται η μνήμη με την λήθη, να αποτυπώνεται η επαρχιακή κοινωνία εκείνης της εποχής που ήταν ιδιαίτερα σκληρή και συντηρητική απέναντι στις γυναίκες, να αναζητείται η αλήθεια , οι ξεριζωμένοι ήρωες να ψάχνουν να βρουν την ταυτότητά τους, να ξεδιπλώνεται ο ρατσισμός απέναντι σε όσους δεν είναι αρτιμελείς. Με μελανά χρώματα παρακολουθούμε την εικόνα μιας δυστοπικής κοινωνίας στην οποία ένα ολοκληρωτικό "Κράτος" ελέγχει απόλυτα και "τυποποιεί" ακόμη και τον "εσωτερικό κόσμο " των ανθρώπων .Ας ελπίσουμε ότι δε θα δούμε την Ιστορία να επαναλαμβάνεται.