Μια σειρά μικροδιηγημάτων του Κουβανού συγγραφέα Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες με τίτλο "Η μελαγχολία των λιονταριών " συνθέτει ένα σύμπαν ειρωνικό και αστείο, γκροτέσκο και ποιητικό. Τα θέματα τους απρόβλεπτα , παράλογα , κωμικά , θλιβερά καθώς ο Γκουτιέρες αντλεί το υλικό του από οτιδήποτε του προκαλεί το ενδιαφέρον και την περιέργειά του: Ένας άγγελος χωρίς παπούτσια που έχει οπλές σαν νύχια δαιμονίου, ένας σοκολατένιος ποντικός που περιφρονείται από έναν γάτο, ο συγγραφέας που κουβαλά μέσα του χιλιάδες εαυτούς, ένας αυτόχειρας οδοντίατρος που ανακαλύπτει ότι έχει καρκίνο, το υδραγωγείο μιας πόλης που αντί για πόσιμο νερό τροφοδοτεί τους κατοίκους με νερό που έχει χρώμα κόκκινο σαν αίμα, ένα φέρετρο γεμάτο πέτρες από την ξαφνική καταιγίδα, τα λιοντάρια του τσίρκου που βυθίζονται σε μελαγχολία και κατάθλιψη, ένας ηλικιωμένος γιατρός που ειδικεύεται σε εκτρώσεις και παρθενορραφές, ένας άντρας που δηλητηριάζει συστηματικά τη σύζυγό του. Η γραφή του μινιμαλιστική , ανοιχτή σε πολλαπλές ερμηνείες που ξεχωρίζει για την ακρίβεια , την οικονομία στην επιλογή των λέξεων, το χιούμορ ,τις διακειμενικές αναφορές, τις ανατροπές που συχνά εμφανίζονται στην τελευταία φράση. Αυτή τη φορά ο βρώμικος ρεαλισμός δεν πρωτοστατεί αλλά διαφαίνεται η ευρύτερη παιδεία του συγγραφέα και η αχαλίνωτη φαντασία του είτε οι ήρωες του είναι ποντίκια, γάτοι ή βατράχια είτε άγγελοι, τραβεστί, αυτόχειρες ,φυλακισμένοι. Όπως ο ίδιος τις έχει χαρακτηρίσει : πρόκειται για ιστορίες τρέλας, αναρχίας και έρωτα που διαβάζονται από μάλλον "φευγάτους" αναγνώστες.