Το πιο ωραίο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη " Ήλιος με δόντια " ξεχωρίζει για την αφηγηματική του αρτιότητα και την ιστορική του ακρίβεια . Βασικός ήρωας είναι ο Κωνσταντής ένας απόκληρος της μικρής Χιώτικης κοινωνίας στις αρχές του 20ου αιώνα.Στα έντεκα του χρόνια θα χάσει τη μητέρα του από ένα ατύχημα και θα γίνει ψυχοπαίδι του εραστή της, του κυρίου Μιμάκη, με τον οποίον δουλεύουν μαζί στο Ηλεκτρολογείο - Μηχανουργείο του. Εξαιτίας της έκδηλης θηλυπρέπειας του θα βρεθεί στο στόχαστρο της μικρής κοινωνίας, από την οποία δέχεται συνεχείς ταπεινώσεις : μεγαλώνει δίπλα σε παστρικές , βιώνει τη θωπεία από τον παπά της ενορίας, κακοποιείται σεξουαλικά από τον Αποστόλη που είναι δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος και τον οποίον θα αγαπήσει παθολογικά , γιατί θα είναι και η μοναδική του σχέση. Το μυθιστόρημα στηρίζεται σε ένα αληθινό γεγονός ,τον βομβαρδισμό του σουηδικού πλοίου Wiril στις 7 Φεβρουαρίου του 1944 στο λιμάνι της Χίου από αγγλικά πολεμικά αεροπλάνα .Ο Κωνσταντής θα θεωρήσει τον εαυτό του υπεύθυνο και θα χάσει τα λογικά του με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο .Ο ήλιος που έφτυνε τα απαίσια μολυβένια του δόντια, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το βλέμμα του Αποστόλη που τον οδήγησε στην παράνοια, όπως πίστευε ο ίδιος. "Εγώ αλλού αρμενίζω τόσην ώρα, στο τέλος είναι το μυαλό μου και πολεμά ν' ανοίξει την πόρτα , να μπει το φως, να διαλυθεί το σκοτάδι.Μα είναι γερά μανταλωμένη, απ' έξω κάποιος μ' έκλεισε μέσα στα σκοτάδια , νάτος ,νάτος χιμάει πάνω μου από πίσω, θέλει να με σκοτώσει , διώξ'τον σε παρακαλώ , διώξ' τον, άνοιξε μου , δεν μπορώ να αναπνεύσω, πνίγομαι, πνίγομαι..."( σελ 103) Το έργο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη .Στην αρχή έχουμε 3 μπομπίνες ραδιοφώνου μέσα από τις οποίες ο ήρωας αυτοσυστήνεται και με μια χειμαρρώδη, συνειρμική αφήγηση ζωής παντρεύεται η μυθοπλασία με τα ιστορικά γεγονότα.Στη συνέχεια από το χειρόγραφο του ετεροθαλή αδερφού του, του Νικόλαου Τρουμπή, μαθαίνουμε τί συνέβη μετά τον εγκλεισμό του στο ίδρυμα.Σύμφωνα με τον Νικόλαο ο Κωνσταντής ήταν διαταραγμένη προσωπικότητα , μορφωμένος για την εποχή του, που βίωσε την απόρριψη της κοινωνίας από πολύ νωρίς, ενώ η φυσική του ροπή προς τη θηλυκότητα τον έκανε δέκτη των σεξουαλικών ορέξεων κάποιων άλλων διαταραγμένων ψυχικά ατόμων. Στο τελευταίο μέρος παρακολουθούμε την αφήγηση του εγγονού του Τρουμπή που ρίχνει φως στο ιστορικό γεγονός του βομβαρδισμού του πλοίου, στηριζόμενος σε δύο αυτόπτες μάρτυρες και τον απενοχοποιεί. Η γλώσσα του όχι τόσο ποιητική και λυρική, όπως σε άλλα του έργα αλλά ατόφια δημοτική και άψογα δουλεμένη. Μέσα από την μυθοπλασία ξεπηδούν ιστορικά γεγονότα όπως η ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1935, η απόφαση της κυβέρνησης να αλλάξει το ημερολόγιο, που εξόργισε τους βαθιά θρησκευόμενους, οι αρρώστιες που θέριζαν τους κατοίκους όπως η γρίπη και η ευλογιά, που συμπληρώνουν την πλοκή και δίνουν αληθοφάνεια. "Αλυσίδα είναι η ζωή, σπάνε οι άνθρωποι, λυγίζουνε στα χρόνια , πολλές φορές δεν αρκούνε τρεις και τέσσερις ανθρώπινοι κρίκοι για να βγει ένα συμπέρασμα.Χαμογέλασα με ικανοποίηση και άνοιξα το βήμα μου για να ζεσταθώ κάτω από τη λαμπερή χειμωνιάτικη λιακάδα του Δεκέμβρη.Είχε θυμάμαι κι εκείνη τη μέρα έναν τεράστιο ήλιο με δόντια από πάνω του.Μόνο που δεν ξερνούσε μολύβι και θάνατο, ούτε και έμοιαζε με το βλέμμα του Αποστόλη" ( σελ.243)