Θεωρείται ο Τσάρλς Μπουκόφσκι της Καραϊβικής αλλά ο Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες με το μυθιστόρημα του " Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας ", νομίζω ότι είναι μοναδικός στο είδος του. Μια τριλογία βρώμικη, ρομαντική, ελκυστική με φόντο την Αβάνα την δεκαετία του 90 όταν οι ΗΠΑ κήρυξαν οικονομικό εμπάργκο στην Κούβα.Φτώχεια, εξαθλίωση, άθλιες συνθήκες διαβίωσης , αλλά πίσω από αυτό ένας ακατάπαυστος αισθησιασμός ενός κόσμου που προσπαθεί να απαλύνει τη μιζέρια του με το σεξ. Βασικός ήρωας ο Πέδρο Χουάν, ένας 46χρόνος αποτυχημένος δημοσιογράφος , διαζευγμένος που για να επιβιώσει κάνει πολλές περιστασιακές δουλειές.Μοναχικό αγρίμι, περιφέρει το κορμί και τον φαλλό του, εξαρτημένος από το σεξ ,το ρούμι, και ενίοτε τη μαριχουάνα ζώντας για το παρόν. "Αλλά η σάρκα είναι ασθενής.Τουλάχιστον η δικιά μου είναι ασθενής και αμαρτωλή.Και υποθέτω ότι σε όλους το ίδιο συμβαίνει με τις σάρκες τους, αλλά δεν αρέσει στους ανθρώπους να το συνειδητοποιούν σε βαθμό που εφηύραν τις έννοιες της ηθικότητας και της ανηθικότητας.Μόνο που κανείς δεν ξέρει να προσδιορίσει πού ακριβώς βρίσκονται τα όρια που διαχωρίζουν τους ηθικούς από τους ανήθικους." ( σελ 74) Με ωμό ρεαλισμό ο Γκουτιέρες διεισδύει στην αλήθεια της Κούβας που υποφέρει από την πείνα, ενώ ο κρατικός μηχανισμός τα παρουσιάζει όλα ρόδινα.Καθημερινά χιλιάδες Κουβανοί προσπαθούν να αποδράσουν προς τις ΗΠΑ .Όσοι καταφέρνουν να γλιτώσουν από τους καρχαρίες ή τα κύματα και το ρεύμα του Κόλπου γίνονται ήρωες για μια μέρα στο Μαϊάμι. Για όσους μένουν το σεξ γίνεται καταφύγιο : βίαιο, άγριο, τρυφερό, πρόστυχο, ακραίο, αχαλίνωτο το απολαμβάνουν με όλες τους τις αισθήσεις. " Κι αυτό είναι εκείνο που αναζητούμε όλοι καθημερινά : να μην σπαταλήσουμε τη ζωή μας μονάχοι, να συναντήσουμε κάποιον, να δοθούμε λίγο, να αποφύγουμε τη ρουτίνα, να απολαύσουμε το κομμάτι της γιορτής που μας αναλογεί." ( σελ.77) "Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας" είναι ένα γοητευτικό μείγμα διηγημάτων ενορχηστρωμένων σαν μυθιστόρημα.Γραμμένη με έναν ρυθμό ιλιγγιώδη πέρα από τον ομοδιηγητικό αφηγητή προσπερνούν μπροστά σου ήρωες απρόβλεπτοι: χινετέρας και χινετέρος( νεαρά κορίτσια ή αγόρια που προσπαθούν να προσελκύσουν τουρίστες με στόχο τον γάμο), πόρνες όλων των ηλικιών, ομοφυλόφιλοι, επιδειξιομανείς, ηδονοβλεψίες, μουλάτες , μοναχικοί ηλικιωμένοι, άνθρωποι με διαλείπουσες κρίσεις μελαγχολίας και θλίψης, παιδιά που ζουν σε τρώγλες.(Στην Κούβα υπάρχουν τα σολάρ: συγκρότημα κατοικιών με μικρά δωμάτια και εσωτερική αυλή). Ο συγγραφέας πίσω από τη λογοτεχνική ασυλία μας δίνει ένα μοναδικό δείγμα γραφής που δεν είναι χυδαίο σε καμία περίπτωση αλλά σκληρό, συγκινητικό και αληθινό, διανθισμένο με πολύ χιούμορ και διάθεση για ζωή. " Η τέχνη χρησιμεύει σε κάτι μόνο αν είναι ασεβής, βασανισμένη, γεμάτη εφιάλτες και απελπισία.Μόνο μια τέχνη εξαγριωμένη, άσεμνη, βίαιη , άξεστη μπορεί να μας δείξει την άλλη όψη του κόσμου, αυτή που δε βλέπουμε ποτέ ή δεν θέλουμε να δούμε για να αποφύγουμε τις ενοχλήσεις στη συνείδηση μας." " Το καλύτερο διήγημα είναι η πραγματικότητα.Ωμή.Την παίρνεις όπως την βλέπεις στο δρόμο.Τη βουτάς με τα δυό σου χέρια κι αν έχεις τη δύναμη, τη σηκώνεις και την αφήνεις να πέσει πάνω στη λευκή σελίδα." ( σελ142)