Ο Χούλιο Κορτάσαρ , Αργεντινός συγγραφέας γράφει το 1963 το "Κουτσό" που θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα του 20ου αιώνα . Το ογκώδες αυτό βιβλίο αποτελείται από τρία μέρη και ο αναγνώστης καλείται να διαβάσει τα 155 κεφάλαια με τη σειρά που του υποδεικνύεται, παίζοντας με τις σελίδες , πηγαίνοντας μπρος πίσω διαβάζοντας τα παραθέματα και σκοντάφτοντας πάνω σε ονόματα ,τοπωνύμια ή τίτλους έργων που τον αφήνουν άφωνο με την ευρυμάθεια του συγγραφέα.Δύσκολα θα φτάσει κανείς το βιβλίο μέχρι το τέλος, γιατί απαιτεί ιδιαίτερη συγκέντρωση και διάθεση για "παίδεμα" του νου. Βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Αργεντίνος διανοούμενος, Οράσιο Ολιβέιρα , ένας άνθρωπος πολύ καλλιεργημένος, ο οποίος ωστόσο νιώθει αποτυχημένος και παλεύει διαρκώς με τον εαυτό του και τους γύρω του.Το πρώτο μέρος της ιστορίας εκτυλίσσεται στο Παρίσι το 1950 και ο ήρωας περιπλανιέται στους δρόμους, τις πλατείες, τις γέφυρες ,τα καφέ είτε μόνος του είτε με τη σύντροφό του Μάγα.Ζούνε μια περίοδο σεξουαλικής απελευθέρωσης, μακρυά από κανόνες και " πρέπει" , ιδρύουν τη " Λέσχη του Φιδιού" και προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον κόσμο μέσω της ζωγραφικής και της λογοτεχνίας. " Λες και μπορείς να διαλέξεις τον έρωτα , λες και ο έρωτας δεν είναι το αστροπελέκι που σε σκίζει στα δύο και σ' αφήνει κεραυνόπληκτο στη μέση της αυλής." ( σελ. 526) Αυτή η εποποιία της καθημερινής ζωής στο Παρίσι διανθίζεται από φιλίες, πρόσωπα που έρχονται και φεύγουν, έναν απροσδόκητο θάνατο, ατέρμονες συζητήσεις για το ποιοι είμαστε, τα όρια ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο για την αξία της ζωής και το πέρασμα στην άλλη πλευρά. " Ίσως ο έρωτας είναι η πιο υψηλή μορφή εμπλουτισμού, ένας δωρητής ζωής •ωστόσο ο μόνος τρόπος ν' αποφύγεις να σου γυρίσει μπούμερανγκ είναι να τον αποσυνθέσεις, να τον αφήσεις να κυλήσει στη λήθη και να μείνεις μόνος ξανά , σ' αυτό το καινούργιο σκαλοπάτι της ανοιχτής και πορώδους πραγματικότητας."( σελ.368) Στο δεύτερο μέρος η δράση μεταφέρεται στο Μπουένος Άιρες τη γενέτειρα του Ολιβέιρα , όπου συναντά τον παιδικό του φίλο Τράβελερ και τη γυναίκα του Ταλίτα, στο πρόσωπο της οποίας ξαναζωντανεύει ο έρωτας του για τη Μάγα. Δουλεύουν όλοι μαζί αρχικά σε ένα τσίρκο και αργότερα σε μια ψυχιατρική κλινική και μιλάνε για τα πάντα, δοκιμάζοντας τις αντοχές τους και ψάχνοντας για τα προσωπικά τους αδιέξοδα. "...ένα ψάρι μόνο του στη γυάλα μαραζώνει, μα αν του βάλεις έναν καθρέφτη , το ψάρι ξαναγίνεται ευτυχισμένο..." ( σελ. 56) Στο τρίτο μέρος που είναι και το πιο δύσκολο αποτελείται από ανομοιογενή μεταξύ τους κεφάλαια.Εδώ κυρίαρχη μορφή είναι ένας συγγραφέας με το όνομα Μορελί.Πρόκειται μάλλον για μια θεωρητική προσέγγιση του κόσμου και της διαδρομής που ακολουθεί ένας συγγραφέας για να γράψει ένα μυθιστόρημα. " Ο Μορελί μέσω της γραφής καταδύεται στο ηφαίστειο.Στην αρχή υπάρχει μια συγκεχυμένη κατάσταση που μόνο με ελάχιστες λέξεις μπορεί να προσδιοριστεί• ξεκινώ από το μισοσκόταδο...μετά ξεκινάει το σουίνγκ, ένα ρυθμικό λίκνισμα που τον βγάζει στην επιφάνεια..." ( σελ.496) Δεν ξέρω τί αναζητά ο κάθε αναγνώστης από ένα μυθιστόρημα. Ο ίδιος ο Κορτάσαρ αποστρεφόταν το μυθιστόρημα "κινέζικη περγαμηνή ", το βιβλίο που διαβάζεται από την αρχή ως το τέλος σαν καλό παιδί.Εγώ βρήκα σε αυτό κομμάτια που με άφησαν αδιάφορη και άλλα που με συγκλόνισαν. " Κι αν δαγκωνόμαστε , ο πόνος είναι γλυκός, κι αν πνιγόμαστε με μια κοφτή και τρομερή και ταυτόχρονη εισρόφηση της εκπνοής, αυτός ο στιγμιαίος θάνατος είναι ωραίος Και υπάρχει ένα μόνο σάλιο, μία και μόνη γεύση ώριμου φρούτου, κι εγώ σε νιώθω να ρίξεις επάνω μου, σαν μια σελήνη στο νερό."( σελ.53).