Η Λένα Διβάνη με το βιβλίο της " Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο" καταγράφει τις προσωπικές της εμπειρίες από τα πιο πρωτότυπα και ξεχωριστά της ταξίδια. Το βιβλίο ξεκινά με προμετωπίδα τη φράση του Μαρσέλ Προύστ. "Σκοπός του ταξιδιού δεν είναι να δεις καινούργια μέρη αλλά να δεις με καινούργια μάτια." Σε μια απολαυστική πρωτοπρόσωπη αφήγηση γεμάτη χιούμορ και σαρκασμό η συγγραφέας ξεκινά με την υπόσχεση που έδωσε στη φίλη της Νίνα , νευρολόγο στο επάγγελμα να περπατήσουν μαζί τα βουνά της Ελβετίας και που στάθηκε αφορμή για το πρώτο της "ορειβατικό" ταξίδι.Εκεί που συνάντησε έναν άφραγκο Ισπανό από την Γρανάδα που ονειρευόταν να ανέβει στο Μάτερχορν και που λόγω κακών καιρικών συνθηκών δεν εκπλήρωσε το όνειρό του . "...Τα βουνά θέλουν όνειρο για να ξεκινήσεις να τα ανεβείς και ρεαλισμό για να καταφέρεις να επιζήσεις."( σελ 46) Στο δεύτερο ταξίδι της στη Νέα Ζηλανδία, σε μία χώρα , όπου τα πρόβατα είναι περισσότερα από τους ανθρώπους, η συγγραφέας ερωτεύεται ένα στρουμπουλό πρόβατο πριν την κουρά και εξομολογείται ότι οι άνθρωποι στα ταξίδια εγκαταλείπουν τη ζώνη ασφαλείας , τις καθημερινές τους μικροσυνήθειες και αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό. Το ταξίδι στην Αιθιοπία και η ανάβαση στα όρη Σιμιέν ,που το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει τόσο που χιονίζει ενώ μόλις βγει ο ήλιος κατακαίει τα πάντα, της άφησε πικρή εμπειρία με τα περιστατικά παιδικής πορνείας και τον εξαναγκασμό των κοριτσιών σε κλειτοριδική εκτομή. Και στην Κούβα των χρωμάτων και των παλαδάρ , την εποχή που ζούσε ο Κάστρο , τα πάντα αγοράζονταν και οι τουρίστες ένιωθαν φιλοξενούμενοι , ενώ και εκεί ανθούσε ο σεξουαλικός τουρισμός και η επανάσταση του Τσε Γκεβάρα γινόταν κι αυτή προϊόν προς πώληση .Μιλώντας μάλιστα για τον Τσε αναφέρει: " Είχε όλα τα προσόντα για να γίνει κάτι σαν τον Τζέιμς Ντην της διεθνούς Αριστεράς:ήταν επαναστάτης , ήταν τολμηρός και κυρίως ήταν όμορφος σαν αστέρας και πέθανε εγκαίρως. Γιατί, ας είμαστε ρεαλιστές , κανένα κακάσχημο χούφταλο δε γίνεται τισέρτ, ούτε αφίσα στα δωμάτια των δεκαοχτάρηδων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης." ( σελ.164) Στο ταξίδι της στο Βιετνάμ περιγράφει με εντυπωσιακά χρώματα τον κόλπο του Χάλονγκ Μπέυ που τυχαίνει να είναι ένα από τα εφτά νέα θαύματα της φύσεως, ενώ οι γαστρονομικές τους συνήθειες μάλλον την απώθησαν εφόσον ο σκύλος θεωρούνταν σπουδαίος μεζές . Ένα από τα ταξίδια που θα ζηλέψει ο υποψήφιος ταξιδιώτης είναι σίγουρα στη Βενεζουέλα και κυρίως η ανάβαση στο όρος Roraima, το μεγαλύτερο επίπεδο βουνό του πλανήτη που οι Ινδιάνοι το ονομάζουν " κρυστάλλινο βουνό", ενώ κοντά στη Μεδίνα ,σε μια τροπική ακρογιαλιά στη μέση του πουθενά οι κάτοικοι μπορεί να μην έχουν ηλεκτρικό ,να μην έχουν φαΐ ή διεύθυνση ,αλλά έχουν σελίδα στο facebook. Η Ινδία , μια χώρα διαιρεμένη ανάμεσα στο βορρά με τα μυθικά Ιμαλάια , το κέντρο ,την υγρή υποτροπική πεδιάδα και νοτιότερα το μεγάλο οροπέδιο, είναι βρώμικη , γεμάτη κοινωνικές αντιθέσεις εξαιτίας των τεσσάρων κάστεων, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εντάσσεται στους Ανέγγιχτους, τους Ντάλιτ που είναι καταδικασμένοι από τον θρησκευτικό νόμο να κυλιούνται στη λάσπη καθαρίζοντας τα κόπρανα των ζώων και των ανθρώπων. Στο τελευταίο της ταξίδι στη Γη του Πυρός ,την Παταγονία, η ίδια νιώθει μια κουκίδα ζωής ριγμένη στην αρχέγονη γη, μια κουκίδα που μπερδευόταν με τις άλλες και δικαιολογεί πώς ο Δαρβίνος όταν έφτασε εκεί με το πλοίο εκεί του εμπνεύστηκε τη θεωρία του περί καταγωγής του ανθρωπίνου είδους . Για όσους λοιπόν αγαπούν τα ταξίδια , ονειρεύονται να ταξιδέψουν και να ζήσουν αυτό το πρωτόγνωρο συναίσθημα του ταξιδευτή, του ταξιδιώτη ή του περιπατητή, νομίζω ότι καλό είναι να το διαβάσουν και αφού μαζέψουν χρήματα - γιατί μιλάμε για πανάκριβα ταξίδια- να ετοιμάσουν βαλίτσες είτε μόνοι τους είτε με παρέα. Και όπως έγραψε και ο Στάινμπεκ σε μια του συνέντευξη " Το ταξίδι είναι σαν τον γάμο.Κάνεις μεγάλο λάθος αν νομίζεις ότι το έχεις υπό έλεγχο".