Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στο μυθιστόρημα του " Το γονίδιο της αμφιβολίας " μέσα από τη μυθοπλασία του μας υποδεικνύει το χάσμα ανάμεσα στη μεγαλοφυΐα και τη γενετική . Στα εβδομήντα του χρόνια ο Άλμπερτ Τσίμερμαν έκανε την πρώτη του επιστημονική ανακοίνωση όταν ανακάλυψε μέσα στο χάος του γονιδιακού υλικού εκείνα τα σημεία που προσδιορίζουν τον αληθινό δημιουργό , επιβεβαιώνοντας έτσι την παλαιότατη ρήση poeta nascitur , non fiat. Ένας ετοιμοθάνατος ασθενής υποβάλλεται στο " Τεστ Τσίμερμαν" θέλοντας να δει αν είναι προικισμένος με το γονίδιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας . Ο ίδιος, συγγραφέας πολλά υποσχόμενος, μπροστά στο φόβο μιας πιθανής διάψευσης , στην αρχή δε δεχόταν τις πιέσεις των εκδοτών να υποβληθεί στο τεστ ,καταδικάζοντας τον εαυτό του στη σιωπή . Πώς νιώθει άραγε ένας συγγραφέας όταν το έργο του γίνεται βορά στα σχόλια των κριτικών ;Πώς να χειριστεί τα κακεντρεχή τους σχόλια που απαξιώνουν την ποιότητα του λογοτεχνικού του έργου; Το τεστ Τσίμερμαν δίχασε τον κόσμο των συγγραφέων, ενώ για τις εκδοτικές επιχειρήσεις αποτέλεσε ένα ασφαλές κριτήριο για τις επιλογές τους κι έναν τρόπο να μειώσουν τα λειτουργικά τους έξοδα εφόσον θα γνώριζαν εκ των προτέρων ποιο έργο θα είχε επιτυχία . " Οι επώνυμοι και οι καταξιωμένοι, εκείνοι των οποίων η φήμη δεν επέτρεπε συγκυριακή αμφισβήτηση , συνέχισαν απρόσκοπτα την καλλιτεχνική τους παραγωγή ,χωρίς να χρειαστεί να υποβληθούν στο τεστ." " Η δεύτερη μεγάλη κατηγορία που διαμορφώθηκε σχεδόν αμέσως μετά την εμφάνιση του τεστ ήταν τα σοφά μωρά ....Καθώς η ανάγνωση του DNA στα ειδικά εργαστήρια είχε μετατραπεί σε διαδικασία ρουτίνας , ήταν πολύ εύκολο για τον καθένα να διαπιστώσει από πολύ νωρίς , αν ο κανακάρης ή η θυγατέρα του, διέθετε κάποιο τάλαντο!"( σελ 95) Πρόκειται για μια σατιρική αλληγορία των εκδοτικών ηθών που διεισδύει στην τέχνη , ιδίως στη λογοτεχνία , που έχει εμπορευματοποιηθεί στις μέρες μας . " Η αμφιβολία , έλεγε , είναι το υλικό , αλλά και η δύναμη του καλλιτέχνη .Αν η αμφιβολία φύγει από τη μέση, τότε δεν μιλάμε για τέχνη ,αλλά για προπαγάνδα." ( σελ.108) Στη ζωή του αφηγητή θα εισβάλει η Πάτι , μια κοκκινομάλλα πόρνη που ειδικευόταν στα σαδομαζοχιστικά και η οποία θα γίνει ακροατής των βιβλίων του ,παρακινώντας τον να γράψει το επόμενο.Κι όταν τελικά θα γράψει την "Επιδημία" ο κριτικός Σίγκμουντ Μπόιντ θα τον κατηγορήσει ότι αντιγράφει τον Καμί στην προσπάθεια του να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο, ενώ θα του προτείνει να γράψει κάτι πίσω από το όνομα ενός καταξιωμένου συγγραφέα . Πρόκειται για ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που αγγίζει το θέμα της συγγραφής ,του ταλέντου , της ματαιοδοξίας, μια που η εποχή μας έχει γεμίσει από ευέλπιδες συγγραφείς που θεωρούν ότι έχουν ταλέντο , ενώ στην ουσία και η συγγραφή είναι θέμα γνωριμιών , σωστού μάρκετινγκ.Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις ,όταν εμείς οι αναγνώστες διαβάζουμε τα έργα τους, ψάχνουμε να βρούμε την ουσία ή τις αρετές του βιβλίου , ενώ δεν είναι λίγες και οι φορές που αναρωτιόμαστε αν πίσω από τον δημιουργό " κρύβεται" κάποιος άλλος. " Πότε υπάρχει ο συγγραφέας ;Όταν γράφει ή όταν διαβάζεται;Και τι έχει μεγαλύτερη αξία ;Να υπάρξει πάση θυσία το έργο , έστω και ορφανό , ή να διαιωνιστεί μαζί με την επισήμανση της καταγωγής του;..Η ματαιοδοξία είναι η ερωμένη των δημιουργών , η πιστή σύντροφος της τέχνης τους ." ( σελ.188)