Η Αλκυόνη Παπαδάκη "Στον ίσκιο των πουλιών" μας δίνει ένα ηθογραφικό μυθιστόρημα , σπαρταριστό ,γεμάτο χιούμορ , ανατροπές και απολαυστικούς χαρακτήρες . Σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης η Φροφρώ 40 ετών που κατουριέται στον ύπνο της, παντρεύεται τον Ραρά, που ο πατέρας του τον αποκλήρωσε όταν άλλαξε το επίθετο του από Κολάκης σε Κοκολάκης για να αποφύγει τον εμπαιγμό των συγχωριανών του. Στο διπλανό σπίτι ο αδερφός του Σταύρος, προύχοντας του χωριού αλλά χωρίς " χάρες" στο κρεβάτι, μάταια προσπαθεί να αποκτήσει παιδί με τη γυναίκα του ,τη Σιπομπώ, που στο τέλος υιοθετεί έναν γάτο, τον Πιπεράκη. Ο Ραράς θα αποκτήσει με την Φροφρώ μια κόρη που θα την ονομάσουν Ελλάς κι έναν γιο που θα χαθεί πρόωρα, ενώ διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με τη Βαγγελίτσα που έχει το παρανόμι Ντανκεγκούτ ,γιατί ήρθε από τη Γερμανία . Ήρωες που κάνουν το πέρασμα τους από την κλειστή αυτή κοινωνία ,οι οποίοι σκιαγραφούνται με εκπληκτική μαεστρία: η Λευκοθέα που έχει μαντικές ικανότητες και προμηθεύει τους άντρες του χωριού με "χόρτο" ,ενώ κυκλοφορεί με έναν κόρακα τον Λορέντζο , η Πολυάνθη με το εξώγαμο παιδί της τον Μάρκο που είναι μουγκός ,ο συνταξιούχος τραπεζικός Κρίτων με τις ανύπαντρες αδερφές του που ντύνεται γαμπρός , ο κ. Τάκης ο νταβατζής και εραστής της Έλλης που θα της ανοίξει ένα ουζερί, ο Μαρίκος ο γιος της Έλλης που μεγαλώνει χωρίς τη μητρική αγάπη , ο απατεώνας Γιάρεκ από την Πολωνία , ο Αλβανός ωκεανολόγος που υπηρετεί στο ουζερί και με την Ουκρανή Ιρίνα που κατηγορείται για κλοπή ,η χήρα Όλγα που θα φύγει για την Αθήνα με την κόρη της να παντρευτεί τον Μαρίκο. Η Αλκυόνη Παπαδάκη στήνει ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που τα έχει όλα : γέλιο , κλάμα , σαρκασμό , απίστευτους διαλόγους το οποίο δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου.Καταλαβαίνεις ότι σε κάποιους ανθρώπους η συγγραφή και το λογοτεχνικό ταλέντο είναι χάρισμα που βγαίνει από μέσα τους με τέτοια απλότητα , και όλο αυτό μεταδίδεται στον αναγνώστη με φυσικότητα και ανεπιτήδευτο ύφος . "Πότε βρε κύλησε ο καιρός ;Πότε γεράσαμε; Μια σταλιά είν' η ζωή. Ίσαμε να δοκιμάσεις και να γλείψεις τα χείλια σου , τελείωσε..." ( σελ. 309) Είναι ,λοιπόν, η λογοτεχνία ελιξίριο ζωής που μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε κι άλλες ζωές ,μας ταυτίζει με τους ήρωες και μας ταξιδεύει σε άλλους τόπους και χρόνους .Γευτείτε την!!