Ο Πάουλο Κοέλιο στο "Ζαχίρ" αφηγείται μια ιστορίας αγάπης , απώλειας και τυραννικού πάθους . Η έννοια του Ζαχίρ προέρχεται από την ισλαμική παράδοση και είναι κάποιος ή κάτι που , όταν έρθουμε σε επαφή μαζί του καταλήγει να απασχολεί λίγο λίγο τη σκέψη μας σε σημείο ώστε να μην μπορούμε πια να συγκεντρωθούμε σε τίποτα άλλο. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί αγιοσύνη ή τρέλα. Η ιστορία ξεκινά όταν η Εστέρ πολεμική ανταποκρίτρια ,30 χρονών παντρεμένη εξαφανίζεται μυστηριωδώς και ο άντρας της ένας διάσημος συγγραφέας αναζητά τους λόγους που την ώθησαν στη συγκεκριμένη απόφαση .Γιατί διαλύεται ένας γάμος 10 ετών και πώς ο ίδιος θα μαζέψει τα κομμάτια της καρδιάς του ,ώστε να ξαναδεί τις ομορφιές της ζωής μακριά από τη γυναίκα που ο ίδιος πίστευε ότι ήταν για αυτόν το παν; Έτσι ανατρέχει στο πώς ξεκίνησε η σχέση τους ,στο γεγονός πως η Εστέρ ήταν για αυτόν πηγή έμπνευσης του πρώτου του βιβλίου, και στην απόφαση της να φύγει για την Αφρική για να κάνει ρεπορτάζ για κάποιον εμφύλιο πόλεμο. "Και γιατί θέλεις να πας στον πόλεμο;" "Επειδή πιστεύω ότι στον πόλεμο ο άνθρωπος βρίσκεται στα όρια •μπορεί να πεθάνει την επόμενη μέρα.Όποιος βρίσκεται στα όρια ενεργεί διαφορετικά ."(σελ .70) Μετά την εξαφάνιση της προσπαθώντας να την ξεπεράσει θα συναντήσει έναν 25χρονο νεαρό τον Μιχαήλ από το Καζακστάν που γνωρίζει που βρίσκεται η Εστέρ.Ο ίδιος οργανώνει συναντήσεις ψυχοθεραπείας σε ένα αρμενικό εστιατόριο ,όπου οι ακροατές ακούνε ιστορίες αγάπης και αφηγούνται ιστορίες απαξίωσης. Σε έναν γάμο η ελευθερία χάνεται ,κάποιες γυναίκες νιώθουν να αποτελούν μέρος των επίπλων οι φυσιολογικοί τσακωμοί μπορούν να γίνουν τείχη που θα απομακρύνουν το ζευγάρι μόλις χαθεί ο ενθουσιασμός των πρώτων χρόνων. "Όταν δύο άνθρωποι παντρεύονται ,πρέπει να μείνουν παγωμένοι για όλη τους τη ζωή.Θα περπατάνε δίπλα δίπλα σαν δυο γραμμές τρένου ,ακολουθώντας τα ίδια μέτρα.Ακόμα κι αν μερικές φορές ο ένας από τους δύο έχει ανάγκη να απομακρυνθεί ή να πλησιάσει λίγο περισσότερο •κάτι τέτοιο είναι ενάντια στους κανόνες Οι κανόνες λένε να είστε συνετοί ,να σκέφτεστε το μέλλον ,τα παιδιά.Δεν μπορείτε να αλλάξετε πια, πρέπει να είστε όπως οι γραμμές :έχουν την ίδια απόσταση μεταξύ τους στο σταθμό αναχώρησης , στη μέση της διαδρομής και στο σταθμό προορισμού.( σελ.175) Ο συγγραφέας μετά από ένα τροχαίο ατύχημα επιχειρεί να κάνει μια γενική ανασκόπηση της ζωής του και συνειδητοποιεί ότι παρόλο που αγαπούσε την Εστέρ εύκολα ερωτεύονταν άλλες γυναίκες ,μόνο και μόνο γιατί το πιο ενδιαφέρον πράγμα στον κόσμο είναι το παιχνίδι της γοητείας .Από τον Μιχαήλ θα μάθει ότι η Εστέρ ήταν και η ίδια δυστυχισμένη στον γάμο της παρά το γεγονός ότι τον αγαπούσε και ότι τα είχε σχεδόν όλα .Μετά από ένα ταξίδι αναζήτησης και ενδοσκόπησης από την πλευρά και των δύο θα ανακαλύψουν ότι ο πόνος γεννιέται όταν περιμένουμε να μας αγαπούν οι άλλοι όπως εμείς φανταζόμαστε και όχι όπως πρέπει να εκφράζεται η αγάπη - ελεύθερα , χωρίς περιορισμούς , καθοδηγώντας μας με τη δύναμη της , εμποδίζοντάς μας να σταματήσουμε. Ενδιαφέρουσα πλοκή στην οποία υπάρχει άμεσος παραλληλισμός της ζωής του συγγραφέα και της ζωής του ήρωα του , πολυπρόσωπη αφήγηση , αξιοποίηση της διακειμενικότητας με κεντρικό άξονα το ταξίδι του Οδυσσέα και τις περιπέτειες του , φιλοσοφικός λόγος που αγγίζει τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής :τον έρωτα ,την αγάπη ,την ζωή ,τη μοναξιά , την αναζήτηση της προσωπικής μας Ιθάκης .Γιατί όπως γράφει και ο ποιητής : " Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου" .