Το σατιρικό αφήγημα του Μ. Καραγάτση " Ο θάνατος και ο Θόδωρος" ήταν το μοναδικό έργο του που δεν είχα διαβάσει και ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη. Ενας φέρελπις δικηγόρος, καθηγητής στη Νομική Σχολή Αθηνών πεθαίνει ξαφνικά από εγκεφαλική συμφόρηση σε ηλικία 52 ετών.Ενώ ο ίδιος κοιμάται ήσυχος και ευτυχισμένος , οι επιζώντες συγγενείς και φίλοι του καλούνται να αντιμετωπίσουν περίπλοκα ζητήματα που δημιούργησε ο θάνατος του.Φροντίζουν να του αγοράσουν τάφο στο Α Νεκροταφείο Αθηνών , γιατί το άστοργο Κράτος του παραχώρησε τάφο μόνο για 3 χρόνια , παζαρεύουν την τιμή με το φύλακα , ώστε να βρίσκεται στην αριστοκρατία των πεθαμένων και να έχει θέα προς την Ακρόπολη. Η χήρα του εκλιπόντος με την μητέρα της προσπαθούν να μην κάνουν κανένα ατόπημα στην άγραφη εθιμοτυπία του πένθους που θα έδινε λαβή για σχόλια.Οι δύο γιοί του πηγαίνοντας στον τάφο του πατέρα τους , παίρνουν μέρος σε μια σπαρταριστική καταδίωξη του παντρεμένου εραστή της υπηρέτριας και δημιουργείται ατμόσφαιρα θυμηδίας , άτοπης βέβαια σχετικά με τον ιερό χώρο των νεκρών. Απολαυστική ανάγνωση , καυστικό χιούμορ ,ευτράπελοι χαρακτήρες που αποδίδονται με ζωντάνια και θυμίζουν κινηματογραφικό σενάριο.Μια απίστευτη και σκωπτική διακωμώδηση της αθηναϊκής κοινωνίας από την οποία δε λείπει ο διάχυτος ερωτισμός και η κατάρριψη των σεξουαλικών αναστολών που χαρακτηρίζουν τον Καραγάτση.Υπέρμαχος της δημοτικής , δανείζεται και τύπους της καθαρεύουσας σε σημεία που πρέπει να κρατήσει την ευπρέπεια και να μη γίνει χυδαίος.Κυκλοφορεί από την ΕΣΤΙΑ.