Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Κωνσταντάρα με τίτλο " Η τελευταία καληνύχτα" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Χριστούγεννα του '65 στην Αθήνα.Ο Δημήτρης μαθητής στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου , παιδί ευκατάστατης οικογένειας της Κηφισιάς γνωρίζει τη Μαριάννα, φοιτήτρια στο δεύτερο έτος του Πολυτεχνείου.Μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον πατέρα της , ο οποίος διαλύει τη σχέση τους και βάζει στόχο να τον εκδικηθεί και να τον καταστρέψει.Ο Απρίλης του '67 και η Δικτατορία αποτελεί για την παρέα των δεκαεννιάχρονων παιδιών μια σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα που δε γνωρίζουν , δεν καταλαβαίνουν, δεν συνειδητοποιούν.Το εκδικητικό μένος του πατέρα της Μαριάννας κατά του Δημήτρη συνεχίζεται και σκηνοθετεί ένα ατύχημα τη μέρα που δίνει εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, λίγο καιρό αργότερα τον ξυλοκοπά αλύπητα , τον καταδίδει στους χουντικούς και τον στέλνουν εξορία στη Τζιά.Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας για να επιβιώσει από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα θα συνεργαστεί με την Εθνική Ασφάλεια και θα προδώσει τα ιδανικά του.Λίγο πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ο Δημήτρης , φοιτητής πλέον της Νομικής , θα δεχτεί επίθεση από ομάδα φοιτητών που γνωρίζουν ότι είναι χαφιές της Ασφάλειας και θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μεταβεί στη Νέα Υόρκη. Θα ζήσει στον Καναδά ,στο Παρίσι στις Βρυξέλλες θα καταξιωθεί επαγγελματικά και θα παλεύει διαρκώς με τα φαντάσματα του παρελθόντος.Η επιστροφή του στην Ελλάδα τη δεκαετία του '80 θα του δείξει ότι το χρήμα , η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις δεν άφησαν αλώβητους και τους " ήρωες" του Πολυτεχνείου και ότι ανάμεσα μας υπάρχουν πάντα πρωταγωνιστές , δευτεραγωνιστές, ηθικοί αυτουργοί, εκβιαστές , χειριστές καταστάσεων , υπεύθυνοι της καταστροφής των ζωών μας. Ωραία πλοκή, ζωντανοί χαρακτήρες , καθαρή γλώσσα και κατά τη γνώμη μου ένα μυθιστόρημα που λέει αλήθεια χωρίς να ψάχνει για άλλοθι πίσω από τη δύναμη της μυθοπλασίας.Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!!