"Eάν βγάλεις τους ανθρώπους από τη ρουτίνα τους και τους καταιγίσεις με καλλιτεχνικά δημιουργήματα- ενώ τους εκθέτεις ταυτόχρονα στην ομορφιά και στην αγριότητα της φύσης- θα αφυπνιστούν οι ναρκωμένες τους αισθήσεις , θα θεριέψει η υποταγμένη τους βούληση.Θα ξαναφυτρώσουν τα ακρωτηριασμένα τους φτερά." Στο μυθιστόρημα "Ο Φοίνικας" του Χ.Α. Χωμενίδη ,ο συγγραφέας εμπνέεται από τον έρωτα της Εύας Πάλμερ και του Άγγελου Σικελιανού. Δημιουργεί τους ήρωες του στο πρόσωπο του Πάρη Κερκινού ενός αλλόκοτου ποιητή - ηθοποιού και μιας πλούσιας , εκκεντρικής Αμερικανίδας της Ήβης Σπρίνγκφιλντ που λατρεύει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό .Ένας παράφορος έρωτας που ακολουθεί τα ιστορικά γεγονότα από το 1860 έως το 1927 , κινείται από την Πάρνηθα ,στη Ν.Υόρκη ,στην Αθήνα και στους Δελφούς ,όπου οι ήρωες φιλοδοξούν να διοργανώσουν ένα καλλιτεχνικό πανόραμα , αντίστοιχο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τις Δελφικές Γιορτές.Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν προσωπικότητες όπως ο Βενιζέλος, ο Παλαμάς, ο Καρυωτάκης, η Κυβέλη ,ο Παπανδρέου ,ο Θεόφιλος που χρωματίζουν το μύθο με την αίγλη τους και δείχνουν ότι η πολιτική ,το θέατρο και λογοτεχνία αφυπνίζουν τα μέλη μιας κοινωνίας. Ο ήρωας του Χωμενίδη, ο Πάρης, (Άγγελος Σικελιανός) μέσα από κάθε αποτυχία και απογοήτευση έβρισκε τη δύναμη να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Γραφή ρέουσα, ευφυής , ευφάνταστη μέσα από την οποία η μυθοπλασία αντιμάχεται την πραγματικότητα και μας δείχνει ότι " Η ποίηση μας ξανασυστήνει τον κόσμο". Σε αυτήν ,λοιπόν, την Ελλάδα που αργοπεθαίνει , δε χρειαζόμαστε δημαγωγούς και εξουσιολάγνους αλλά ποιητές.