" Τους μπόλιαζε ο έρωτας με τους χυμούς του και κόχλαζε το αίμα τους. Κόχλαζε κι από μόνο του στα νεανικά τους κορμιά και βύζαιναν κάθε ομορφάδα της ζήσης και της πλάσης." Γνωστός και αναγνωρίσιμος ο τρόπος γραφής του Γ. Καλπούζου και αυτή τη φορά το μυθιστόρημα του, Γινάτι (Ο σοφός της λίμνης,)μας μεταφέρει στα Γιάννενα το 1917 έως την περίοδο του μεσοπολέμου. Μέσα από τη θυελλώδη σχέση του Ζώτου, που είναι χριστιανός και της Χαβαής, που είναι μουσουλμάνα, παρακολουθούμε όχι μόνο τη σύγκρουση των δύο κόσμων αλλά και τη δύναμη που κρύβει το καλό γινάτι, το γόνιμο πείσμα ,ώστε να μην υποχωρούμε σε ό,τι μας καταδυναστεύει, ούτε να δεχόμαστε να καταπατούν το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια μας .Σε μια πόλη που αποτελεί κράμα διαφορετικών φυλών και που συνυπάρχουν οι Έλληνες με τους Τούρκους , τους Εβραίους, τους Αλβανούς , τους Βλάχους, τους Σαρακατσαναίους , γεννιούνται φιλίες , μίση , έχθρες και έρωτες και η ζωή των ηρώων κυλά άλλοτε σαν οργισμένο ποτάμι κι άλλοτε σαν γλυκασμός της άνοιξης . Συνάμα στον απόηχο της Μικρασιατικής Καταστροφής καταφτάνουν με την ανταλλαγή των πληθυσμών πρόσφυγες που παλεύουν να χτίσουν από την αρχή τις ζωές τους και να ξεχάσουν το σκληρό πρόσωπο του πολέμου και του ξεριζωμού. Δε θεωρώ ότι το μυθιστόρημα ανήκει στα αντιπροσωπευτικά έργα του Καλπούζου , ίσως μάλιστα η διαπλοκή των ιστορικών στοιχείων με το μύθο να γίνεται χωρίς το σωστό δέσιμο, αλλά σίγουρα το μυθιστόρημα θα σας ταξιδέψει σε έναν άλλο χωροχρόνο , οι ήρωες είναι αληθοφανείς και ο έρωτας τους θα καταρρίψει σύνορα και δεσμεύσεις.Γύρω από αυτόν και οι δευτεραγωνιστές αφήνουν το δικό τους αποτύπωμα και συμπορεύονται στις δύσκολες και επικίνδυνες ατραπούς της ζωής.