Αυτή τη φορά ο Αύγουστος Κορτώ με το βιβλίο του "Σκυλίσια Ψυχή" μας δίνει ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που από τη μια δείχνει το φρικτό πρόσωπο του ναζισμού και από την άλλη το δέσιμο που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος με τα ζώα καθώς και την τεράστια ψυχή που κρύβει μέσα του ένας σκύλος. Η Έστερ Κλάιν μια μικροκαμωμένη Εβραία μεταφέρεται με τον πατέρα της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μπούχενβαλντ και για δύο χρόνια εξαναγκάζεται να παριστάνει το κατοικίδιο της χειρότερης βασανίστριας της 'Ιζλε Κοχ. Η Ίζλε, σύζυγος του διοικητή του στρατοπέδου, είχε πάθος με τη δερματοστιξία και δολοφονούσε όσους κρατούμενους είχαν τατουάζ για να χρησιμοποιήσει τα κομμάτια του κεντημένου δέρματος για τα εργόχειρα της. Στηριζόμενος σε πραγματικά γεγονότα και αξιοποιώντας τη μαγεία του μύθου, ο Κορτώ στήνει ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα στο οποίο ο Χίτλερ γνωρίζοντας ότι οι δυνάμεις του ενδέχεται να χάσουν τον πόλεμο, φροντίζει να φυγαδεύσει το αγαπημένο του λυκόσκυλο.Και εφόσον η Ιστορία σχεδόν ποτέ δεν καταγράφει τις ζωές των ζώων στις σελίδες της, η μυθοπλασία πετυχαίνει την τέλεια σύλληψη.Τελειώνοντας ο πόλεμος η πλοκή μεταφέρεται στη Νέα Υόρκη, όπου κάποιοι επιζώντες ξεκινούν τη ζωή τους από την αρχή , ενώ χρόνια αργότερα στο Βερολίνο παρακολουθούμε την ανέγερση και το γκρέμισμα του Τείχους παράλληλα με την κατάρρευση του κομμουνισμού. Έχοντας διαβάσει και άλλα έργα του Κορτώ και αγαπώντας ιδιαίτερα τη γραφή του θεωρώ ότι το συγκεκριμένο του μυθιστόρημα είχε κάτι το ιδιαίτερο : πέρα από τα συναισθήματα που μας γεννά μας θυμίζει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.