Από τους αγαπημένους συγγραφείς ο Γιάννης Ξανθούλης και "Το τρένο με τις φράουλες" ήταν ένα από τα αδιάβαστα βιβλία που στέκονταν στωικά στη βιβλιοθήκη μου. Μια ιστορία που αγγίζει τα όρια της παράνοιας ,με απρόβλεπτη πλοκή , ξέχυλο ερωτισμό που περιέχει μια δόση διαστροφής, ήρωες ασυνήθιστους που αγωνίζονται να ελευθερωθούν από τους ρόλους τους . Μετά από είκοσι πέντε χρόνια γάμου η Μαργαρίτα πνίγεται στη σχέση της και ένα βράδυ καρφώνει με πρόκες τις παλάμες του άντρα της και κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Τα επόμενα τρία χρόνια νοσηλεύεται σε ίδρυμα και δέχεται τη φροντίδα της μάνας και της αδελφής της , ενώ ο Σταύρος αφού γλύτωσε με ελαφρά τραύματα εξαφανίζεται από τη ζωή της. Όταν τελικά βγει από το θεραπευτήριο υπέρβαρη , χωρίς φίλους ,αφουγκράζεται ένα μακρινό τρένο που θα την ταξιδέψει στις αναμνήσεις μια ξεθυμασμένης ευτυχίας. Συγχρωτίζεται με ρεμάλια της πλατείας Κάνιγγος και αναζητά τον έρωτα και την αγάπη στο πρόσωπο ενός μετανάστη από την Περσία που η αγκαλιά του μυρίζει φρεσκοκομμένο πιπέρι. Η συγγραφική πένα του Ξανθούλη , κυνική , χιουμοριστική , δραματική δίνει στην ιστορία μία διαφορετική νότα όπου η αλήθεια διασταυρώνεται με το ψέμα, ενώ οι ήρωες αποδύονται τους ρόλους τους.